Niets is vanzelfsprekend

In Zomergasten wist ze de hele avond mijn aandacht vast te houden. Step Vaessen, correspondente voor de Arabsiche zender Al Jazeera. Veertien jaar geleden verruilde ze Nederland voor een bestaan als journaliste in Indonesië. Ik vond haar gedreven, intelligent en openhartig. Ze vertelde over de dood van haar ex-man die zelfmoord had gepleegd. Ze vertelde vol liefde over haar zoon Agus. Net als de helft van Nederland kocht ik haar boek ' Jihad met sambal'.  In één adem heb ik het uitgelezen. In haar journalistieke werk en in haar boek probeert ze de vinger te leggen op conflicten tussen mensen, gedreven door haat en onverdraagzaamheid vermomd als religie. Ze schrijft:

"Woorden van haat zijn eenvoudiger te absorberen dan het ingewikelde grijze gebied van verdraagzaamheid... Toch zit het sluiten van vrede net zo in de mens als als het oorlog voeren. Het kost alleen iets meer energie. Verdraagzaamheid vergt namelijk dat je je eigen tekortkomingen toegeeft en dat vereist moed." 


Een belangrijke levensles voor haarzelf is het moment waarop ze voor het eerst in een Balinese tempel probeert te bidden. Vanuit de tempel kijkt ze over de azuurblauwe oceaan. De priester ziet dat ze overweldigd is:

"Ongelooflijk hè, zegt hij. Voor deze schoonheid zijn we dankbaar. Wij Balinezen zijn dankbaar voor alles, niets is vanzelfsprekend. Ons eten niet, ons drinken niet, onze natuur niet. Ik kijk hem aan en weet onmiddelijk dat dit de boodschap is die hier op me heeft gewacht. Dankbaarheid. Jeetje, natuurlijk."