Hij komt?!

Vriend M. zit beneden te papier-mache-h-en (geen idee hoe je dat schrijft) en maakt daarbij enorm veel lawaai. Je zou denken dat hij als surprise eindelijk onze tuinkamer aan het verbouwen is. Ik mag dus niet naar beneden. Niet van hem, maar ook niet van mezelf. Ik moet namelijk nog een gedicht. Waarom dan aan het bloggen? Een terechte vraag. Maar hij komt niet. De Sint dus wel. Maar de rijmelarij niet. En aangezien mijn surprise de show niet gaat stelen, wil ik dat mijn gedicht dat wel doet. Een beetje gezonde competitie tijdens dit vriendelijke oud-hollandsche feest kan geen kwaad. Vind ik. Een goed gedicht moet minstens een A4-tje zijn, een lach ontlokken aan de lezer (nog voor hij of zij de regels voorleest), een knik van herkenning en eentje van verontwaardiging (zo ben ik toch niet!). Een goed gedicht moet je nog een keer willen lezen als alle pepernoten al op zijn en koesteren in de 'herinneringen-doos'. Ik heb mijn gedichten allemaal bewaard. Een goed gedicht houd je namelijk een spiegel voor, relativeert hier en daar wat, deelt wat prikjes uit maar is uiteindelijk altijd liefdevol of de woorden nou rijmen of niet. Dus je snapt het. De lat ligt hoog vanavond.