Amélie

Mijn lief vat onze filmvoorkeuren als volgt samen: "Frans, zwart-wit" versus "Dom geweld". Toen we pas samen waren, gingen we vaak naar die Franse films. In de Movies en dan na afloop erover napraten aan de bar. Ik moet toegeven dat hij me nog steeds de bioscoopfilm laat uitkiezen, maar hij heeft inmiddels wel opgebiecht dat het filmhuisgebeuren niet helemaal zijn genre is. En als ik op vrijdag van yoga kom, zit mijn lief zielstevreden op de bank naar bijvoorbeeld Spiderman te kijken. Daar valt hij mij dan niet mee lastig. Ik daarentegen heb zendingsdrang. Een van mijn favoriete films aller tijden is ' Le fabuleux destin d'Amélie Poulain'. (Alleen de titel al!) En als je deze nog nooit hebt gezien, heb je echt iets gemist. De rode draad van het verhaal is Amélie, een vrij eenzaam meisje die ontdekt hoe leuk het is andere mensen gelukkig te maken. De film begint onnavolgbaar door alle karakters voor te stellen aan de hand van hun heimelijke genoegens maar ook dat waar ze een hekel aan hebben. Gisteren speelde een pianist de filmmuziek tijdens onze paasbrunch. Thuis gekomen heb ik de muziek meteen op mijn appel gezet. En nu heb ik eigenlijk zin om de film voor de zoveelste keer te kijken. Maar dat doe ik niet. Wel een filmpje om te delen. Ontdek de geweldige (pratende) bedlampjes!


Gewoon in kleur dus deze Franse film. Ik vind zwart-wit helemaal niet zo leuk. En vriend M. heeft vorige week nog oprecht zitten lachen bij de Franse film 'Untouchables' (ook een aanrader!) Dus zo zwart-wit is het niet...