Oni

Vandaag met mijn kleine man naar Artis geweest. Hij heeft het namelijk elke dag over krokodiel en oni, dat is dan een olifant. Bij het woord krokodiel doet hij met zijn armen de groooooote mond van het groene beest na en zegt heel hard: HAP! Bij oni moet ik zingen over het olifantje in het bos, dat bij zijn moeder in de buurt moet blijven. Als ik dan in de vierde zin het weer heb over een olifantje, wordt het hem teveel en zegt hij gedecideerd: Nee! Oni! En dan blijft hij me verbeteren bij elke ' olifant'.

Tijd dus om deze favoriete woorden in het echt te zien. Met enorm veel voorpret rolde ik de babbelaar de dierentuin in. Eerste stop de apenrots. Deels dromerig, deels bedenkelijk liet hij het apengevlooi over zich heen komen. Uit de wagen wilde hij niet, alleen als hij werd getild. Maar niet in de buurt van de rand. Inmiddels bij het reptielenhuis kwam er een zacht 'api' uit de wagen. Maar het was tijd voor de krokodiel, die erbij lag alsof hij op de komst van mijn kleine man had gerekend. Languit, bek wijd open gesperd en tanden op scherp. Toen de leeuwen, die net werden gevoerd. Reden voor de leeuw een enorme brul te laten horen. De giraffen. De zebra's en een paar onbekende vreemde vogels. De zeeleeuwen en de pinguïns, heel veel vissen en als hoogtepunt de familie oni! Waarvan de baby-olifant probeerde weg te lopen, maar streng terug werd getetterd door de rest van de familie.

De flamingo's heeft hij niet gehaald, toen lag hij al te dromen over tetterende slurfen en lopende zebrapaden. En ik? Ik beleefde het door de ogen van mijn bijna tweejarige. Een wondermooie wereld. En een onvergetelijke dag.

Vreemde vogel