Aandacht. Toch mama?

Ik zit in de bus met mijn kleine man. We hebben manlief naar de bioscoop gebracht in de stad, in de tram gezeten en speelgoed gekeken in de Bijenkorf. Een groot avontuur als je twee bent. Ik geniet van zijn geklets en moet lachen als hij me aankijkt en vraagt: "ben ik een kletsenkous mama?".

Naast ons in de bus zitten een moeder en haar dochter. Een jonge mama nog en haar dochter schat ik rond de zeven jaar. Ze lijken als twee druppels water op elkaar. Netjes aangekleed voor 2e Kerstdag. Het meisje met glitterpanty en ster in haar staart. Net als mijn kleine man, kletst ze onophoudelijk tegen haar moeder. Dat ze in het park is geweest en dat dat leuk was. En dat ze vroeger op judo zat. En dat ze toen niet goed was omdat ze nog klein was. Toch mama? Die laatste twee woorden, zegt ze vaak. "Mama, ik heb mascara op" en ze draait haar hoofd met gesloten ogen naar haar mama. Ze moet er zelf om lachen en kijkt dan in de spiegeling van de busruit. "Nee hoor", antwoordt ze haar spiegelbeeld "maar ik heb wel hele donkere wimpers. Toch mama?" Mama zegt niets. Kijkt niet naar haar dochter. Wel kijkt ze op haar telefoontje en tikt een bericht. Het gekletsenkous lijkt haar te irriteren. Ze heeft een fronsrimpel op haar jonge gezicht.

Haar dochter laat zich niet uit het veld slaan en blijft opgewekt haar aandacht trekken. Aan de zinnen die ze zegt en de wijze waarop ze praat, lijkt het alsof dit niet eerste keer is. "Toen ik klein was, was ik nog dom. Toch mama?" Ik houd mijn adem in. Mama heeft niet echt geluisterd en antwoordt met een ongeïnteresseerd "hmm". Het meisje is even stil en kijkt uit het raam. Dan bedenkt ze weer dat ze vrolijk voor twee kan zijn en begint over het rode stopknopje van de bus en de zon die in haar ogen schijnt. "Ik hou van de zon! Toch, mama? Maar niet als hij in mijn ogen schijnt". Ze lacht een te harde lach. Mama staat op en zegt haar eerste woorden van het halfuur dat ik naast ze in de bus zit. "Schiet eens op, we moeten er hier uit." De mooi aangeklede dochter krijgt een harde duw in haar rug. Eenmaal buiten glinstert haar panty in de winterzon. Ze kijkt omhoog naar haar moeder en lacht haar meest stralende lach. Haar ogen kijken onzeker.

Ik kus mijn kleine man op zijn haar en voel me verdrietig om dat kleine meisje en haar moeder. Aandacht. Laten we elkaar aandacht geven.