Nog twee nachtjes slapen en dan halen we hem weer onder het bureau en onder zijn handdoek vandaan. Terug op zijn oude stek waar boeken en tijdschriften de boel inmiddels bezet houden alsof het al koninginnedag is. Vanaf donderdag hebben we gewoon weer een tv, zoals ieder ander 'normaal' gezin.
Opgelucht? Nee hoor. Ik verdenk manlief zelfs van enige tegenzin. Ik vind het wel weer gezellig nu de regen met bakken uit de lucht aan het vallen is. Bovendien betweter ik tegen manlief dat we toch bewust kunnen kijken. Hoewel ik, terwijl ik het zeg, meteen opstandig word (ik probeer ook al bewust te eten!)Het is bovendien tegen dovemansoren want, legt manlief uit, zoals de zak chips in de kast tegen hem praat, geldt dat ook voor bijvoorbeeld Dexter of de zoveelste herhaling van Spiderman. Volg je het nog? We zullen zien hoeveel vreugde de beeldbuis ons weer gaat brengen. Mijn belangrijkste conclusies na een maand zonder?
*
vooral dat ik het niet heb gemist (maar gek genoeg ook de hele maand al wist dat ik niet altijd zonder zou willen)
* dat er niet iets verrassend voor in de plaats is gekomen (stiekem hoopte ik toch mijn trouwalbum eindelijk af te hebben en mijn boeken staan nog steeds niet op kleur)
* ik heb iets meer gelezen (en ontdekt dat Het Parool ook doordeweeks een krant bij ons bezorgt)
* ik heb ontdekt dat het leven gewoon doorgaat, ook als je de aftrap van
Boer zoekt Vrouw mist (met dank aan vriendin W. die me per sms op de hoogte hield)
* dat kinderen prima zonder kunnen (slechts een opmerking van de allerkleinste van het stel)
* dat kindermonopoly op zaterdagavond leuk is maar het toch aflegt tegen Pixar (wat mij betreft, niet wat betreft de kinderen)
Check! Nu op naar een maand zonder suiker... Grapje! Of toch niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten