Het is namelijk woensdag hoteldag! En ook dat klinkt weer spannender dan het is. Op woensdag komt N. en brengt orde in onze dagelijkse chaos. Als een moderne Vrouw Holle gaat ze als een wervelwind door ons huis en tegen de tijd dat ze klaar is, hangt er geen vuiltje meer in de lucht. Zelfs de vacht van onze poes glimt verdacht als ik 's avonds de sleutel in de deur steek en ze langs mijn benen wrijft.
Kleine man is gek op N., want op tafel ligt wekelijks minstens één voormalig vermist autootje te glimmen (plus nog een stuk of tien haarspeldjes en soms een knikker). Oudste maakt één keer per week de vloer van haar kamer vrij van al het rondslingerend spul, omdat wij beweren dat N. een stofzuiger heeft waarin echt alles verdwijnt. Dus ik kan wel zeggen dat N. bijdraagt aan ons geluks-quota.
En dan moet het fijnste moment nog komen. Het moment dat we in bed stappen. Onze slaapkamer is voor die ene dag in de week een oase van rust en reinheid. De kussens blozen nog na van de stevige kloppartij en het dekbed ligt erbij zoals ik het nog nooit heb gekregen. Recht, strak en toch uitnodigend. Standaard roep ik elke week verkneukeld naar beneden: 'Schat, het is weer hotelnacht!' waarop ik standaard inmiddels geen antwoord meer krijg. Misschien vanavond iets anders proberen om hem snel tussen de schone lakens te krijgen: 'Schat, vluggertje?!'
Deze foto nam ik ooit in New York, niet in onze hotelkamer maar in het MoMa (het is een foto)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten