Dag 18. En eigenlijk pas de eerste keer dat ik me er toe moet zetten. Om te bloggen dus. Waarschijnlijk door het te mooie weer, het te mooie weekend met te leuke dingen. Daar wordt een mens rozig van. Dus tuimelde ik op de bank in slaap terwijl het de bedoeling was om Harry Potter mee te kijken met mijn lief of anders tenminste te bloggen.
Maar slaap is meedogenloos en houdt zelden rekening met wat ik wil. Mijn slaap in ieder geval. Sinds ik het in de ochtenden niet meer zo voor het zeggen heb en de wektijden door de kinderen worden geregeerd (echt ik klaag niet hoor, want ' avonds en 's nachts slapen ze als roosjes), denkt slaap dat ik het op andere momenten moet inhalen. Op zondagavond bijvoorbeeld. Dus zit ik nu gapend dit stukje te tikken en stiekem te verlangen naar mijn bedje. In mijn hoofd zoemt wel een blog over slaapjaloezie, slaapbehoefte, goede voornemens en vriendinnen die zelden voor middernacht hun bed zien. Maar het gapen is sterker en onvermijdelijk, dat wist Dr. Seuss al te vertellen in zijn briljante Slaapboek.
Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten