Daar gaan we weer (Dag 1)

Je moet het vaker doen, spreekt vriendin A. me streng toe. We zitten buiten in de Spaarndammerstraat. Een onverwachte zomerse vrijdagavond in september.  Terwijl ik onze glazen bijvul, knik ik braaf. Dat wil ik ook. Maar er komt vaak van alles tussen. Terwijl ik dat zeg, bedenk ik wat er dan tussen komt. Veel gewerkt de laatste weken. s' Avonds en in het weekend. Veel afspraken. Vrijgezellenfeestje, uit etentjes en bijklets-koffies.

Toch heb ik genoeg tijd gehad voor dates met de bank (vroeger waren dat nog wel eens dates op de bank), een proefabonnement op Netflix en tenminste 1 film daarvan te kijken. Verdeeld over twee avonden. Dat dan weer wel. Maar weinig geblogd. Behalve vriendin A., moppert ook manlief. "Wanneer blog je weer eens?" Het antwoord moet ik hem schuldig blijven. En schuldig voel ik me ook. Ik vind het maar gek, dat je iets zo graag doet en het dan toch niet doet. Niet genoeg dan. Het is als met goede en slechte gewoontes. Terwijl de eerste zoveel fijner zijn voor je gemoed en gezondheid, zijn de tweede zoveel makkelijker. Daarom heb ik besloten (of eigenlijk besluit ik het nu al schrijvende) dat ik opnieuw 30 dagen ga bloggen. En deze telt wat mij betreft meteen mee. Dag 1: check!