Vol

Mijn hoofd zit altijd vol. Gedachten die over elkaar heen buitelen, vragen als peuters om mijn onverdeelde aandacht. Dat is vast de reden waarom ik op 43 jarige leeftijd dezelfde denkrimpel op mijn voorhoofd heb als mijn opa had. Niet dat het allemaal zorgelijke gedachten zijn hoor. Integendeel. Vaker zijn het gekke gedachten of hele fijne. In mijn hoofd maak ik de wereld vaak een beetje mooier en als het in dagelijks leven niet lukt om groots en meeslepend... dan wel in mijn hoofd. Toen ik jonger was, dacht ik mezelf al een eigen wereld. Waarin ik net iets dapperder en extraverter was dan in werkelijkheid. Vaak gaven die gedachten me dan een zetje in de echte wereld. Net zoals ze me weleens konden belemmeren.

De laatste tijd zitten er vooral veel onderwerpen, zinnen en titels voor blogs in mijn hoofd. Teken dat ik te weinig schrijf. Zo achtervolgt het woord piemels me al sinds het feestje van D. afgelopen donderdag waar vriendin T. me inwijdde in de wereld van Tinder. De piemels vechten om mijn aandacht met rendementsdenken, 40+, Parijs, Isabel en niet zeker van een verzekering.  Tegelijkertijd maak ik dan lijstjes met plannen, zoals 30 dagen lang niet mopperen of kwaad over iets of iemand spreken. Niet dat ik zo'n roddelaar of mopperkont ben (het meeste gebeurt immers veilig in mijn hoofd) maar ik ben benieuwd welke invloed dat heeft op je leven. Dan soebat ik nog in mijn hoofd over kwesties als eerlijke kleding en gezonde voeding en hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Serieuze zaken die lichter worden door mooie songteksten of zinnen uit boeken die ik eindeloos kan herhalen. Zachtop.

Lang leve mijn hoofd. Lang leve deze fijne en veilige plek zonder grenzen of schaamte.