Yellow submarine

Sail! Je hebt er vast iets van meegekregen. Langs de kade, op een boot, in de krant of op Facebook. Vijf jaar geleden heb ik zeil noch schip gezien. Kleine man was net geboren, dus 's avonds deden we ons slaapkamerraam open om het vuurwerk in de verte te zien. Vuurwerk is zelden zo mooi geweest. Maar deze keer verlangde ik meer. Dat leek goed te komen.

School deed een oproep: welke ouders willen meevaren op een tall ship tijdens Sail?  Ik moet bekennen dat ik er iets eerder bij was dan bij de jaarlijkse oproep om de klaslokalen schoon te maken. Karma? Een dag later werd de boottocht ingetrokken en stond ik als hulpouder aangemeld voor een bezoek aan Zeeheldeneiland, gesponsord door de ING. Lees: een drijvende zandbak waar kinderen konden geschminkt (wachttijd vijf kwartier), met een oranje leeuw op de foto en in een piepkleine zandbak munten konden opgraven (onvoorstelbaar populair, kleine man heeft het er nog over). Het was een enerverende dag. Lees: nog steeds had ik amper iets van Sail meegekregen, behalve dus die zandbak, de openbare toiletten een kwartiertje verderop, natte voeten op het pontje van java-eiland naar Noord en als gevolg daarvan een duivels, gelukkig slechts theoretisch dilemma welk kind ik het eerst zou redden. Ik verlangde meer.

Van mijn lief moest ik het niet hebben. Lees: veel te druk en na één boot heb ik ze allemaal wel gezien. Wel van mijn nichtje, die me uitnodigde om bij haar op de Piet Hein-kade naar het vuurwerk te komen kijken. Tussen de ooh's en aah's kletsten we bij, wat alweer veel te lang geleden was, en zelfs grote man was onder de indruk. Kleine man ook, hij bleef ons een gelukkig nieuwjaar wensen. Op de terugweg viel hij op de fiets in slaap. Sail 2015 was geslaagd.

Dat het nog beter kon worden, begreep ik zondagochtend, toen ik uit mijn bed werd getrommeld omdat er nog plek was op een boot. Werk je al jaren hard aan je carrière, blijken je ouders de ultieme connectie tot de boot van Jantje's verjaardag. Lang leve R. die dit had geregeld. Oudste mocht mee, maar verkoos haar huiswerk te maken. Nog een beetje beduusd van deze mededeling stapte ik een halfuurtje later aan boord. Ruim twee uur voeren we over het IJ in de kielzog van de Soeverijn. Elk bootje en tall ship heb ik gezien. Mijn favoriet? De brutale yellow submarine die plotseling kopje boven kwam. Terwijl het liedje in mijn hoofd bleef hangen, kreeg ik die glimlach niet meer van mijn gezicht.

Sail 2015. Hij kan de boeken in hoor...

Happy Sail!