Blues

De maandag heeft de slechtste papieren van de week. De dag van weer. Weer aan het werk, weer naar school, weer een wekker, weekend weer voorbij... Wil je liever omdenken dan is het natuurlijk een goed teken, je hebt zo volop genoten van het weekend dat het weer even wennen is. Elke week opnieuw. Mensen zijn vreemde wezens, ikzelf voorop (zei de gek). Toen kleine man was geboren en ik na een tijdje weer aan het werk ging, was ik op maandag vrij. Mijn verlofdag. Het gaf de week een totaal nieuwe dimensie. De maandagblues bleef achterwege, ook op dinsdag want de week was immers al begonnen. Zonder mij. Wel zo rustig en onvoorstelbaar luxe.

Inmiddels gaat mijn wekker alweer tijden op maandagochtend. Terwijl ik mijn nachtkastje sla, bedenkt mijn slaperige hoofd welke dag en welke stemming erbij... Maandag en dus altijd een beetje de blues. Ik kan er niets aan doen. Ondanks een leuke baan, warme auto onder mijn kont en over het algemeen niet zoveel te klagen. Het is de dag van de week waarop goede voornemens al gauw verdampen als de kringels boven mijn eerste kop koffie. Die gezonde ontbijtgewoontes verschuiven we dus gewoon naar morgen. Nu moet er namelijk worden gehaast. Naar school. Naar werk. Naar teveel afspraken en to-do-dingen die ik de vrijdag voor het weekend argeloos heb doorgeschoven.

De blues. Een beetje dan. Nog steeds als ik in de auto stap om naar huis te gaan. De kussen van kleine man en middelste stemmen vrolijk, maar bij het naar bed brengen is het weer volop maandag. Te weinig geduld. Pyjama's die achter grote tenen blijven hangen,  natte haren waarmee ze zeker niet in slaap gaan vallen en opdrachten van school die plotseling uit tassen tevoorschijn komen. Als ik de slaapkamerdeur achter me dichttrek, heb ik alweer spijt. Maar het is sterker dan ik. De maandagblues.