Loslaten

Het huis is een rommel. In mijn auto slingert een pen, een luister-cd en een verdwaalde boodschappentas. Mijn spullen zijn verdeeld over twee tassen en dus grijp ik de afgelopen dagen steeds mis. Het winterdekbed moet vervangen door het zomerse. En mijn winterkleding mag ook weer onderin de kast. Aan de slag dus. Maar het komt er niet van. Ik kan me er niet toe zetten. Eerst moet mijn hoofd leeg, dan volgt de rest vanzelf. Of zou het ook omgekeerd werken?

Lief zegt me los te laten, dan houdt hij me wel vast. Ik knik en vind hem lief. En ik weet dat dat het enige is wat ik op dit moment kan doen. Piekerhoofd op vakantie sturen. Loslaten dan heb ik mijn handen vrij. Vrij om de kinderen te knuffelen. Vrij om te schrijven. Vrij om de hangmat in de tuin op te hangen. Vrij om met mijn vingers het vredesteken te maken. Peace! En het leven gewoon maar even nemen zoals het komt. Of zoals Alanis Morissette zingt: Wait untill the dust settles.