Voor Paulien

Afgelopen zondag werd ze Wereldkampioen op de 1.500 meter, Ireen Wüst. Voor Paulien. Ik hoor het pas als ze vanavond aan tafel zit bij DWDD. Ik zie de huldiging, haar tranen en haar opgeheven middelvinger waar ze een vriendschapsring draagt. Een opgeheven middelvinger naar de kanker, verontschuldigt Ireen zich.  Want eigenlijk is ze niet iemand van de opgeheven middelvinger, legt ze uit. De tranen staan in haar ogen als ze vertelt hoe ze deze wilde schaatsen voor haar allerliefste vriendin en ook schaatster Paulien van Deutekom, die begin dit jaar aan longkanker overleed. 37 jaar oud.

Voor Paulien. En ik denk aan jou. Mijn Paulien en mijn allerliefste vriendin van vroeger. Vandaag zou je 47 jaar zijn geworden. Maar je werd niet ouder dan 33. Kanker maakte een eind aan al je dromen en je schijnbaar onuitputtelijke energie. Ook jij was niet van de opgeheven middelvinger, maar tegen kanker... Pasgeleden nog las ik alle berichten die je schreef aan familie en vrienden in het laatste jaar dat je leefde. Waarin de hoop tussen de regels door langzaam plaats maakte voor wanhoop. De kanker won, maar jij nam uiteindelijk de regie over wat er nog te regisseren viel. Zoals bij je paste. Mijn stoere, grappige en lieve vriendin. Wat had ik vandaag graag met je geproost op het leven. Op jouw leven.

Deze middelvinger van Ireen is ook voor jou. Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik het kuiltje in je wang verschijnen terwijl je hierom lacht. Klik! Voor altijd in mijn hart.

Mooie Ireen Wüst.