Vanmorgen werd ik wakker met het bericht dat
Nelson Mandela is overleden. 95 jaar. Ik lees op nu.nl de spijtbetuigingen van enkele van onze ' wereldleiders'. Het klinkt tegenstrijdig en bijna hypocriet uit de monden van sommige. Maar Nelson Mandela stond voor vergiffenis en had elk woord van medeleven waarschijnlijk gewaardeerd. Hij deed wat het allermoeilijkst lijkt maar misschien wel het allermakkelijkst is: de ander tegemoet treden vanuit liefde.
Met een onbevooroordeeld hart en hoofd. Na 27 jaar te zijn opgesloten, kon hij vergeven en daarmee maakte hij ruimte voor verandering. Zijn 'truth and reconciliation commission' was gebaseerd op vergeving en naar elkaar luisteren en vormde een belangrijke component in het brengen van democratie in Zuid-Afrika. Om stil van te worden. Een oplossing die zoveel eenvoudiger is dan het oppakken van wapens, vasthouden aan gevoelens van boosheid of haat. Haat als wapen tegen het onbekende?
Een dag om stil te staan bij de wijze waarop je in het leven staat en in het leven wilt staan. Ben ik onbevooroordeeld? Sta ik open voor de verhalen en levens van anderen. Toon ik begrip ook als onbegrip als eerste in me opkomt? Tel ik genoeg mijn zegeningen en zijn deze zegeningen dan meteen mijn geweten om liefdevol en dankbaar in het leven te staan.
Met vallen en opstaan misschien. Dat laatste geldt zeker voor mij. Eigenlijk hoef je dan alleen maar naar de foto's van de oude Mandela te kijken en de twinkeling in zijn ogen om het in ieder geval te proberen. Elke dag.
Nelson Mandela - 18 Juli 1918 - 5 december 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten