Be kind

Gisteren op de bank met mijn lief. Theo Maassen op tv, 24 uur met onze denker des vaderlands: filosoof Rene Gude. Mooie aflevering die ook vandaag nog in mijn hoofd bleef draaien. Rene Gude - ongeneeslijk ziek en door die rotziekte al een been geamputeerd - deelde zijn ideeën over leven. Het  leven. Ons leven. Eenvoudige ideeën in theorie, maar wat zouden ze een enorme verandering kunnen teweeg brengen in de praktijk. Een greep uit de aflevering die - als je hem nog niet hebt gezien - echt de moeite waard is om te zien:

* We zijn altijd bezig met vernieuwen, maar het onderhoud is belangrijk. En inderdaad, kijk alleen naar marketing van producten... we worden overladen met 'better, improved, new formula'. Vernieuwen als doel op zich. Om iets te verkopen want nieuw is immers altijd beter... Rene Gude pleit voor onderhoud, echt kijken naar wat je hebt, het koesteren (waarderen) en natuurlijk, als er iets wringt dan veranderen. Niet per se vernieuwen maar verbeteren.

* "Godverdomme, laten we eens een tijd geen kutopmerkingen maken". Want wat gebeurt dat veel, kutopmerkingen, anderen in een paar woorden afserveren, ongefundeerde meningen spuien. Ook Rene Gude maakt zich er schuldig aan. Maar laten we het eens niet doen, oppert hij. Of zoals mijn oma zei: "Als je niets aardigs te zeggen hebt, zeg dan maar niets."

Met name zijn laatste overdenking raakte me. Het is zo makkelijk om te mopperen, de schuld in andermans schoenen te schuiven, met je vinger te wijzen (ver weg van jezelf). Maar wat zou de wereld er anders uitzien als we eerst eens keer twee keer zouden nadenken, onze woorden zouden inslikken of om zouden zetten in iets positiefs. Ga maar eens na, hoe makkelijk we stempels uitdelen en mensen in hokjes plaatsen. Hoe we ongenuanceerd door het leven struikelen. Ja, ik heb het zeker ook over mezelf.

Dus ik ga het proberen. Gewoon iets vriendelijker zijn. In mijn gedachten. Genuanceerder. In mijn uitspraken. Niet tegenstemmen om het tegenstemmen, maar ook instemmen, al is dat soms moeilijk. Ik denk dat het een verschil maakt. Ik wil het in ieder geval proberen.

http://tvblik.nl/24-uur-met-/rene-gude

Het maakt een wereld van verschil.

Echt? Niet! Of toch?

Meestal begin ik een nieuw jaar vol goede voornemens. Een lijstje, voor een groot deel met oude bekenden en een paar nieuwe gezichten. Eindelijk dat boek! Minder druk. Loslaten. Meer groots en meeslepend...  Het was voor dit jaar niet anders of toch misschien wel. Terwijl we tijdens Oud & Nieuw onze voornemens aan gele post-its en elkaar toevertrouwden, moest ik aan de woorden van vriend F. denken: alles in het leven gaat vanzelf.

De eerste keer dat hij deze wijsheid met me deelde, barstte ik in lachen uit: 'Wel een beetje makkelijk, vind je niet.' Hij vond van niet: "Het is gewoon zo". De man die - zolang ik hem ken - al op zoek is naar zingeving. In boeken, in meditatie, in verre reizen, in muziek... Niet eerder was hij zo enthousiast dan over deze eenvoudige ontdekking: alles in het leven gaat vanzelf. "Maar hoe zit het dan met alle keuzes die je maakt, dromen die je najaagt, toevallige ontmoetingen die toch geen toeval kunnen zijn", werp ik tegen. "Ook dat gaat vanzelf", antwoordt hij onverstoorbaar." Met een 'toch vind ik het een beetje makkelijk' denk ik het laatste woord te hebben.

Maar gek genoeg blijven zijn woorden hangen. Hoeveel invloed heb ik op mijn eigen leven? Natuurlijk maak ik keuzes, maar terugkijkend had ik vooral heel veel toch niet kunnen voorspellen. Laat staan het me voornemen. "Wat vind jij?", vraag ik mijn lief. "Ik heb het altijd al gezegd", vindt hij. Ik moet lachen. Dat is zo. "Maar dan minder filosofisch verpakt toch, als in worst en maakt niet uit", pest ik. "Komt op hetzelfde neer". De tweede onverstoorbare man op een dag.

Dat het geen mannending is, blijkt als vriendin T. er hetzelfde over denkt. "Natuurlijk gaat alles in het leven vanzelf". "Maar waarom dan al die moeite om je big 5 for life te ontdekken", mopper ik. "Ja, je moet het leven natuurlijk wel af en toe een handje helpen en wat wensen het universum in slingeren." 

Ik zie ze meteen zitten daarboven, de dames en heren van de afdeling administratie. Bakjes in en bakjes uit. Belangrijke stempels en eindeloos veel papierwerk. En bij de koffie-automaat mopperen: "Daar beneden denken ze dat het allemaal maar vanzelf gaat."

Dus. Ik weet het nog zo net niet. Want wat houd ik van lijstjes. Van nadenken over waar mijn leven naartoe zou moeten gaan. Van goede voornemens. Van wensballonnen. Toch deed ik tijdens Oud & Nieuw iets minder lang over mijn lijstje. En was ik minder streng tegen mezelf en anderen dan voorgaande jaren. "Een tegenprestatie?" "Ja, schrijf maar op, als stok achter de deur." Maar terwijl ik het zeg, kan ik het niet helpen en lach. Ik denk aan John Lennon.

Life is what happens to you while you're busy making other plans.