De overkant

Blonde korte haren en een zware tas op je rug. Je praat honderduit en doet me denken aan kleine man. Een beetje dan. Jij bent groter en neemt de pont naar huis. In je zware tas zitten schoolboeken. Denk ik. En een apparaatje tegen benauwdheid. Zie ik. Je inhaleert diep en snel omdat je verder wil vertellen. Aan je grote zus. Denk ik. Ze is net zo blond als jij en een beetje bezorgd. Maar dat wil ze niet laten merken, dus  woelt ze door je haren en lacht. "Gaat het?" Haar rugzakje is licht en haar fiets tweedehands. Op de achterkant een sticker van Appelsap, het hiphop festival.

Je bent vandaag uitgescholden en uitgelachen, vertel je. Door kinderen op school. Omdat je een pyjama-broek aanhebt. Ik kijk en zie een hippe zwart-wit geruite broek. Hij lijkt zacht en warm. Ik vind hem mooi. Mooier dan al die dertien-in-een-dozijn-broeken.

Je zus zucht en is even stil. De lucht boven het IJ is adembenemend mooi. "Je kunt er maar beter om lachen, denk je niet?" Je kijkt weg en knippert met je ogen de tranen die aan de oppervlakte lagen weg. Ik hoop dat je ziet hoe de lucht oranje kleurt.  

We zijn aan de overkant. De dag blijft achter op de pont en we stappen de avond in. Je fietst voor me uit. Je praat nog steeds maar ik hoor niet meer wat je zegt. Je zus wel, ik zie haar lachen.  Je achterlicht heeft de vorm van een hart en geeft licht in het donker. Ik denk aan de liefde in al haar verschillende vormen.

Bron beeld StoryTiles