Wens

Het kan niet al half tien zijn 's avonds zijn! De avond voor onze trouwdag. Ik ben een beetje schor. Maar met mooi french gemanicuurde nagels. Terwijl ik de laatste was opvouw luister ik naar het trouwceedeetje dat mijn lieve broer heeft samengesteld. Trouw niet voor je veertig bent... (check) En morgen ben jij de bruid! Samen met mijn vader oefen ik nog even het weggeven. We lachen en doen het huppeltje (meer hinkeltje) dat ik als klein meisje altijd deed. Mijn lieve papa weet al wat hij aanstaande M. gaat zeggen als hij me 'weggeeft'. Veertig en morgen de bruid. Wie had dat ooit kunnen denken. Ik niet. Vooral eigenlijk niet dat ik trouwen zo leuk zou vinden. Bijzonder. Vriend M. is met onze kleine man bij zijn ouders slapen. Ik kreeg nog een laatste zenuwachtige kus. Mr. brown eyes. Mijn mama slaapt hier. Ik zet de klok even stil. Heel even maar. En in gedachten doe ik een wens...