To blog or not to blog

Ik blog omdat ik graag schrijf. Nou denk jij (misschien niet, maar dat komt me even goed uit): dat kan toch ook op een stuk papier, de achterkant van een boodschappenlijstje of een vrolijk gekaft schriftje, ook wel dagboek genoemd. Dat doe ik ook. Door de jaren heen heb ik inmiddels een behoorlijke stapel schriftjes gevuld. Maar is toch anders.

Klopt mijn redenering dan wel? Ik blog omdat ik graag schrijf. Is het niet: Ik blog omdat ik graag word gelezen. Hoewel dat laatste zeker waar is, is het niet de reden dat ik blog. Wel een stok achter de deur. Om zo goed mogelijk te schrijven. Mezelf te oefenen in het schrijven. En om regelmatig te schrijven. Immers, ik heb een publiek (lees manlief, beste vriendin en mijn lieve mams) dat op me wacht.

Eigenlijk blog ik omdat ik beter wil schrijven. Ik wil schrijven met een kop en een staart, ik wil je laten lachen, ik wil je ontroeren en je meenemen naar de wondere wereld in mijn hoofd. Ik wil net zo mooi als Martin Bril... Waarom? Tsja. Dan komen we toch weer terug bij het begin: omdat ik zo graag schrijf. En mijn denkbeeldige lezer zet me op scherp. Waarvoor mijn dank, bij dezen.