Uit balans

Balans. Mooi woord. En helemaal van nu. De juiste balans zoeken. Tussen werk en thuis. Tussen drukte en rust. Tussen tijd voor jezelf en tijd voor anderen. Mooi als zelfstandig naamwoord, moeilijk als werkwoord. Bij het laatste zie ik een persoon al wiebelen en omvallen. Of is dat projectie? Vast en zeker (of zeker en vast zoals de Belgen zo mooi zeggen). Ik zie natuurlijk mezelf wiebelen en omvallen. Op het werk. Thuis. Om het minste of geringste. Het komt door de volle maan, zegt een lieve collega. Je doet het zo goed, zegt manlief lief. Ik twijfel en wiebel, terwijl ik voor de zoveelste keer mijn tranen wegduw. En dan belt vriendin T. "Doe je mee aan een workshop om onze Big 5 for life te ontdekken?" En terwijl ik denk 'is dat niet teveel naast werk en thuis' zeg ik Ja! Dus zijn we gisteren begonnen aan onze Big 5 for life. Het komt denk ik op een goed moment. Natuurlijk, zegt vriendin T. gedecideerd, want toeval bestaat niet.

Als de kat met de hoed het kan...