Vriendin T. zwom mee afgelopen zondag. Met de Amsterdam City Swim. Tijdens onze vakantie trok ze braaf (bijna) elke dag oneindig veel baantjes in ons zwembad. Ik deed (af en toe) mee, maar hield het (meestal) niet langer vol dan 20 keer heen en weer. En dat telde ik dan als 40 baantjes waarop ik moe maar voldaan de rest van de dag onder de parasol bleef liggen. (Dat laatste is natuurlijk een literaire overdrijving als je met zes kinderen op vakantie bent, maar dat terzijde.) Vriendin T. telde in minuten wat bij elkaar opgeteld toch al gauw zo'n uurtje heen en weer zwemmen was.
En daar ging ze afgelopen zondag. De Amstel in om geld op te halen. Zodat er meer onderzoek kan komen naar de ziekte ALS. Een zeldzame ziekte die ongeveer 500 mensen per jaar treft en hun leven en dat van hun dierbaren op zijn kop zet.
En wij? Wij stonden vol trots op de Magere Brug te speuren naar vriendin T. tussen de blauwe badmutsen. Een stoet aan dappere zwemmers trok aan ons voorbij. Zwaaiend, lachend, geconcentreerd. Ook vriendin T. trok een cirkel onder de Magere Brug en zwaaide stralend naar haar sponsors.
Bij de finish zat een man. Gekleed alsof hij de marathon ging rennen. Maar zijn magere lichaam en de rolstoel waarin hij zat, vertelden een ander verhaal. Hij hield de hand vast van een jonge vrouw die stralend naar de stroom zwemmers keek. De man keek weg en huilde zonder geluid, oorverdovend stil. Zij kneep in zijn hand. Maar haar liefde kon zijn tranen niet stoppen.
Zondag 8 september 2013: 2000 zwemmers, anderhalf miljoen aan donaties, ontelbaar veel tranen en hopelijk ook een flinke portie kracht en hoop.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart... -
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten