Stuk

#schrijfopdracht

Ze keken allebei naar buiten. Onhandig en stil. Stilte na de storm. Hij was blij dat ze was opgehouden met praten. Teveel woorden. Teveel betekenis. De storm in zijn hoofd had ze alle kanten opgeblazen tot hij alleen nog haar mond zag bewegen. Haar mooie en vertrouwde mond. Het spleetje tussen haar tanden waardoor ze de r in zijn naam nooit helemaal goed kon laten rollen. Hij glimlachte bij de gedachte tot hij haar blik zag. Verbaasd. Gekwetst.

Hij had ineens zin in een sigaret terwijl hij al 5 jaar was gestopt. Was vandaag een reden om weer te beginnen?  Ze was ooit de reden waarom hij was gestopt, dan werd ze nu de reden om er een op te steken. Als een verongelijkt jongetje voelde hij een bekende woede in zich opborrelen. Had ze hem net echt verteld dat ze bij hem weg ging. Die woorden had ze niet letterlijk uitgesproken, wel een hoop eromheen geluld. Over hoe onvolwassen en dat mensen nu eenmaal uit elkaar kunnen groeien. Mensen? Sinds wanneer waren zij van geliefden mensen geworden. Onderdeel uitmakend van de grijze massa, waar zij nooit deel van uit zouden maken. Hij zuchtte, leunde achterover en zag hen samen fietsen door de stad. Als overwinnaars, zigzaggend door de straten, haar armen om zijn middel geklemd.  Hij pakte haar hand beet, maar herinnerde zich toen dat ze een naam had genoemd. Een naam zonder r erin. Haar ogen hadden heel even opgelicht en hij wist dat hij de wedstrijd  had verloren. Hij was nooit goed geweest met woorden en schoot ook vandaag weer eindeloos tekort. 

Maar was ze het dan allemaal vergeten.
Hij vroeg het haar.
Ze keek hem aan en weer weg.

In zijn hoofd had de storm plaats gemaakt voor een film. Liefdesscenes waarin hij alles stuk maakte. Alles, hij wist niet beter. Hij was stuk. Heel op de wereld gezet, maar stuk gemaakt. Hij dacht aan zijn beer van vroeger, de versleten plekken, de plekken waar hij zijn hoofd in verborg. Nooit een veilige plek gekend, tot haar. Overwinnaars. Waarvan. Hij keek naar zijn handen, dezelfde als van zijn vader. Niet voor de liefde gemaakt.

Haar mond was nat. Hij boog over de tafel om haar traan weg te vegen, maar ze keerde haar hoofd weg. Te laat. Straks zou ze weglopen en hem alleen de herinneringen laten. Hij zou opstaan en een pakje sigaretten kopen. Verloren. Ingehaald door zijn verleden.

Dreamchasers

Lang weekend! Heerlijk, hoewel we net anderhalve week vakantie in Spanje achter de rug hebben. Het heeft ons goed gedaan. Laat naar bed, geen wekker en rustig kijken wat de dag ons brengt. Vooral veel gezelligheid, lekker eten en vrienden. En een onvergetelijk fiesta fiesta van vrienden A. en S., dé reden van ons bezoek.

Ze gaven elkaar voor de tweede keer het ja-woord. Deze keer in een kerkje vlakbij hun landgoed waar in anderhalf jaar tijd hun huis was gebouwd. Nog niet af en bezorger van veel stress, maar op de dag van de bruiloft viel dat weg. Wat bleef was hun liefde en hun hang naar avontuur. Dreamchasers zoals lief ze noemde in zijn speech. Alle vrienden knikten en depten hun ogen droog. Net als de bruid en bruidegom. Het was magisch. Het uitzicht op de prachtige bergen, het geweldige feest op Mas del Encanto en alle familie en vrienden die van ver waren gekomen om liefde en vriendschap te vieren.

Terwijl de familie uit Canada zong en de familie uit Nederland dichtte, aten we een overheerlijke lunch aan lange tafels. In gedachten vinkte ik hem af, die bruiloft in het buitenland die ik zo graag wilde meemaken. Ik sprak een jong stel uit Engeland dat hun carrières vaarwel had gezegd om een boerderij te beginnen in deze mooie streek. Ze waren al meer dan een jaar op de vergunningen aan het wachten, maar gelukkiger dan ooit. Ze hadden ontdekt dat ze niet zoveel nodig hadden en waardeerden de rust en het ver weg zijn van de oneindige drukte die werk en veel geld verdienen met zich mee hadden gebracht. Proost! Ik kneep mijn lief in zijn arm, die al gelukkig was met dit weekje weg van de drukte van zijn werk. "Een plan B", fluisterde ik plagend in zijn oor. "Ik ook van jou", was zijn antwoord.

Geluk werkt aanstekelijk, net als een mooie omgeving en leuke mensen. De kinderen vermaakten zich opperbest met elkaar, we liepen een prachtige kloof en genoten van de prachtige olijfgaard in het gehuurde huis van vrienden A. en S. (niet het bruidspaar). Ons eigen huis in het midden van een dorp deelden we met zijn dertienen, een beetje koud was het wel, maar de gebakken eieren in de ochtend en het haardvuur in de woonkamer maakten een hoop goed. Dat onze auto niet in de smalle straatjes paste en we op de zijkant een mooie souvenir meenamen, mocht de pret niet drukken. Het was een vakantie zoals een vakantie hoort te zijn.

Lieve A. en S., als jullie voormalig ceremoniemeester wil ik jullie allereerst bedanken dat ik dit jaar regelloos van het feest kon genieten. Oké, een beetje meedenken over de ceremonie, maar dat was vooral heel leuk, met als hoogtepunt N. die op zijn gitaar ' daar komt de bruid' speelde toen jullie de kerk binnen kwamen.  Jullie straalden net zo hard als die eerste keer, misschien zelfs nog een beetje harder. Niet zo gek als je samen dromen aan het waarmaken bent.

Bedankt voor het magische feest, de Spaanse muziek, het heerlijke eten en jullie gastvrijheid. Jullie laten zien dat er altijd een plan B. is, wat of waar dat ook is. Fijn ook dat nog niet alles af is. Reden om gauw weer eens te komen en de gastenkamers te zien, de moestuin en het geitenhok.

Veel geluk en adiós!