You have been loved

Lief maakt me wakker, zijn armen om me heen. Ik heb goed en slecht nieuws, wat wil je als eerste horen, fluistert hij. Ik wrijf mijn ogen wakker en met een vervelend gevoel in mijn buik vraag ik om het goede nieuws eerst. "Dat ik van je hou,"zegt hij schor. " Er is toch niemand dood", vraag ik ongerust. Maar ik weet eigenlijk al dat het zo is. George Michael, hij overleed op 1e kerstdag. Zijn last Christmas, cynisch én bijzonder tegelijkertijd. Veel te jong.

Dan belt mijn moeder. Nog meer verdrietig nieuws. Dichterbij. Mijn lieve tante S. is vanmorgen gestorven.  Ze was ziek, dus onverwachts is het niet. Ze had er vrede mee, maar dat maakt het niet minder verdrietig. Ze laat mijn lieve oom L. achter, die niet weet hoe hij zonder haar... en zoon P. die nog thuis woont. Twee mannen die niet goed weten hoe ze woorden moeten geven aan wat ze nu voelen. 

You have been loved, schreef en zong George Michael, over de pijn van het verliezen van een dierbare. What's the use in pressing palms. If you won't keep such love from harm. Het voelt oneerlijk, maar wie hoort ons beklag. De dood maakt onvermijdelijk deel uit van ons leven. En het enige dat we kunnen doen is praying for time, nog zo'n prachtig nummer van George Michael. We kunnen de herinneringen koesteren en delen. Dus vertel ik over tante S. aan de kinderen. Over de talloze ringen aan al haar vingers. Haar unieke kledingstijl. Hoe knap ze was vroeger. En hoe ze altijd iets meenam voor de kinderen. Een paar weken geleden vierde ze dat ze vijftig jaar getrouwd was met een groot feest. Eigenlijk al te ziek, maar daar wilde ze niet over praten.  In haar rolstoel was ze het stralende middelpunt. Geen tranen, vroeg ze, want vandaag was het feest. Op de verjaardag van mijn moeder was ze niet, dat ging al niet meer. Ik miste haar. Wie dronk er nu net dat glaasje teveel om daarna de giechels te krijgen en onschuldig met mijn lief te flirten alsof ze nog dat knappe meisje van vroeger was. Ze probeerde nog het nieuwe jaar te halen. Werd door brandweermannen naar het ziekenhuis gebracht, tot haar grote vreugde. Maar daar wilde ze al snel weer naar huis. Het huis waar oom L. en mijn vader opgroeiden. Daar deed ze vanmorgen in het bijzijn van haar geliefden haar ogen dicht.

Hoewel ik niet geloof, stel ik me een grote gedekte tafel voor. Tweede Kerstdag in de Hemel. Tante S. heeft haar mooiste sieraden om, een opvallende feestjurk en haar korte haar vlamt rood op. Het is er gezellig. Mijn opa en oma zitten naast elkaar. Oma T. is er ook. Vriendin P. lacht haar aanstekelijke lach en voert het hoogste woord. R. luistert aandachtig met zijn onvergetelijke zachtaardigheid. Poes pikt lekkers van tafel. En George Michael zingt

"You have been loved."