Out of office: chasing dreams

"Alles onder controle hoor", zeg ik tegen lief. Het is woensdag en mijn vrije dag. "De cadeautjes zijn binnen, mijn surprise is af en mijn gedicht ook". Terwijl ik het zeg, voel ik een zenuwachtig lachje opborrelen want ik weet dat ik vast iets ben vergeten. Als de deur dichtslaat achter het oudste kind, verzamel ik de dozen en pakjes die de post heeft bezorgd en door het huis verstopt zijn. Verdomd, het is onder controle. De pakjes voor pakjesavond, de cadeautjes voor nog twee avonden schoen en de verrassing voor mijn lief, die verjaart op dezelfde dag als bij ons het Sinterklaasfeest losbarst. De meiden hebben hun surprise gemaakt en zowaar dichterlijk gedicht. Klaar! En nog vier dagen te gaan. Triomfantelijk kijk ik naar de poes, bij gebrek aan gezelschap.

Toch daalt er geen rust in mijn hoofd. Zelfs niet als ik mijn schoonvader bel om kippensoep te maken en mijn moeder om er broodjes bij te smeren. Het zit hem niet langer in de Sint maar in iets anders. Het knispert in mijn hoofd en jengelt om aandacht. Het is belangrijk. Het is een droom die ik op papier wil zetten. Mag zetten. 

's Middags breng ik kleine man naar zwemles, halverwege besef ik dat ik zijn zwembroek ben vergeten. Te laat om te keren. We rijden toevallig langs de HEMA dus ik hol naar binnen om daar te horen dat er geen zwembroek meer wordt verkocht. Onder protest wordt er gezwommen in zijn rode onderbroek. Een schone gelukkig. Geen sporen van windjes. Bij het afdrogen ontdek ik dat zijn zwembroek toch in zijn tas zit. 

Donderdag breng ik kleine man naar school. We zijn op tijd. Fijn. Maar we staan voor een dichte klas. Dat is gek. Een verrassing vanwege de Sint? Er hangen geen jassen op de kapstok en het is toch al vijf voor halfnegen. "Gym", roept een moeder in het voorbijgaan. F*CK, dat is ook zo. Kleine man heeft vanaf deze week ook op donderdag gym. In een ander gebouw... Hollen, vliegen en tien minuten later slinger ik kleine man de grote gymzaal in. Ik geniet van de kleine wandeling terug naar mijn auto. Even niets voor ik aansluit in de file naar het werk. 

"Doe je niets geks", fluistert Brigitte Kaandorp de hele dag in mijn hoofd dat bonkt. Koffie en paracetamol proberen er wat van te maken. Maar de droom knaagt en ik voel me schuldig. Was Sinterklaas nog een reden om het uit te stellen... 

Als ik einde dag mijn auto instap, app ik baas M. "Ik neem morgen een dagje vrij." "Goed plan", appt ze vrijwel direct terug. Een vrije dag om dromen na te jagen.