Zondagochtend

Elke dag van de week voelt anders. Wel eens opgemerkt? Op maandag ontbijt op bed, de zaterdagkrant lezen tot een uur of 11 en de radio op de achtergrond? Fijn. Maar op zondag is het zoveel fijner. Op maandag komen er dan toch gedachten in je op van die mand met wasgoed die nog moet worden opgevouwen of het boodschappenlijstje dat nog moet worden gemaakt en dan ook gehaald. Op zondag hoeft er helemaal niets. Bovendien speelt de radio andere (en betere) muziek op zondag. Zaterdag is weer een ander gevoel. Een soort bruisend gevoel dat vrijdag al begint. De luxe van op de drempel staan van twee dagen vrij. Dat alleen al is reden om plezier te hebben in je werk: die kriebels van verwachting. Woensdag heeft nog altijd het vrolijke stempel van mijn kindertijd. De hele middag vrij! En ook al is het allang niet meer zo, de woensdag kan bij mij niet meer stuk. Bovendien is het mooi op de helft van de doordeweekse week. Donderdag doet daar nog een schepje bovenop en is lekker lang door de belofte van de donderdagavond waarop filmhuizen en restaurants meer lonken dan de eerste dagen van de week. En ook al blijf je lekker thuis, je zou ieder moment van gedachten kunnen veranderen. Dat geeft rust. Maandag kan - zoals al gezegd - niet op tegen de zondag, maar heeft haar eigen charme. Iets van schouders eronder en weer lekker aan de slag. Prima. Dan blijft alleen nog de dinsdag over... de meest neutrale dag van de week. Ik heb nog nooit gedacht: ha, het is lekker dinsdag vandaag. Alleen misschien als mijn verjaardag op een dinsdag viel. Maar dan dacht ik eerder: ha, het is mijn verjaardag vandaag. Arme dinsdag. Dat dan weer wel.