Golfballen en koffie

Net gelezen op een van mijn favoriete blogs:

When things in your life seem almost too much to handle,
when 24 hours in a day is not enough,
remember the mayonnaise jar and 2 cups of coffee:

A professor stood before his philosophy class and had some items in front of him. When the class began, wordlessly, he picked up a very large and empty mayonnaise jar and proceeded to fill it with golf balls. He then asked the students, if the jar was full. They agreed that it was. The professor then picked up a box of pebbles and poured them into the jar. He shook the jar lightly. The pebbles rolled into the open areas between the golf balls. He then asked the students again if the jar was full. They agreed it was. The professor next picked up a box of sand and poured it into the jar. Of course, the sand filled up everything else. He asked once more if the jar was full. The students responded with a unanimous 'yes.' The professor then produced two cups of coffee from under the table and poured the entire contents into the jar, effectively filling the empty space between the sand. The students laughed. 

'Now,' said the professor, as the laughter subsided, 'I want you to recognize that this jar represents your life. The golf balls are the important things - family, children, health, friends, and favorite passions. Things that if everything else was lost and only they remained, your life would still be full. The pebbles are the other things that matter like your job, house and car. The sand is everything else - the small stuff.'

'If you put the sand into the jar first,' he continued, 'there is no room for the pebbles or the golf balls. The same goes for life. If you spend all your time and energy on the small stuff, you will never have room for the things that are important to you. So... Pay attention to the things that are critical to your happiness. Play with your children. Take time to get medical checkups. Take your partner out to dinner. There will always be time to clean the house and fix the disposal. Take care of the golf balls first - the things that really matter. Set your priorities. The rest is just sand.'

One of the students raised her hand and inquired what the coffee represented. The professor smiled 'I'm glad you asked. It just goes to show you that no matter how full your life may seem, there’s always room for a couple of cups of coffee with a friend.'

Nostalgie

Mijn lieve mama stuurt me een mail met bijlage onder het kopje 'Nostalgie'. Ik open een zwart-wit foto gescand door mijn tante Anna, een van de beste vriendinnen van mijn moeder. Ik ga terug in de tijd en zie mijn moeder en tante Anna piepjong op de schaatsen. En dat meisje in dat hoekje. Dat ben ik. 3 of 4 jaar oud. Nostalgie!

Ja, ik wil?

Valt nog niet mee, trouwen. Tenminste ik denk dat trouwen wel meevalt - ik denk zelfs dat het erg leuk is -  maar alles wat erbij komt kijken. Zo kan het gebeuren dat ik al sinds augustus vorig jaar gevraagd ben, maar we nog steeds niet weten waar we het ja-woord gaan geven. Zo kan het gebeuren dat de trouwjurk al gekocht is, maar het tijdstip van het ja-woord nog steeds onbekend is. Zo kan het gebeuren dat de fotograaf al geregeld is, maar we hem nog niet kunnen vertellen waar hij moet zijn. En dan willen we niet eens iets geks. Geen poeha-bruiloft met koetsen en drie verdiepingen taart. Nee zeg! Gewoon een mooie plek om te trouwen en daarna een feestje met iedereen die ons lief is. Op die mooie plek hadden we een optie die vandaag al ongevraagd door een ander geopteerd bleek te zijn. Nouja! Nu moet ik tot vrijdag mijn adem inhouden of het toch nog goed komt met die mooie plek. Help je mee hopen?

60.000 dingen

Wist je dat een mens zo'n 60.000 spullen om zich heen verzamelt? Ik wist dat niet maar hoorde het dit weekend van vriend R. En nu ik het opschrijf, denk ik dat het dan vast om mensen in Nederland gaat. Veel toch! Maar dan reken je natuurlijk ook de 40 eetlepeltjes en 40 gebaksvorkjes mee die in de besteklade liggen. Om maar een voorbeeld te noemen. Of alle boeken in de boekenkast. Dan blijft het natuurlijk evengoed nog heel veel. Geen idee of wij 60.000 spullen in huis hebben. Geen tijd om het te tellen. Maar dat we veel spullen hebben. Ja! Laat ik zeggen dat we meer spullen hebben dan nodig. Ons voornemen afgelopen zondag was dan ook om weer eens wat spullen op te ruimen en 'weg te doen'. Niet echt wegdoen natuurlijk maar doorgeven. Want de gekke keerzijde van materialisme is dat je je schuldig voelt over het hebben van (te)veel spullen, maar je je ook schuldig voelt over het 'wegdoen'  van spullen. Lang leve de kringloop dus en vrienden en familie die je nog niet over het 60.000-weetje hebt verteld.

Beneden staan nu drie tassen met kleding en speelgoed. De meiden hebben een opgeruimde kamer en zijn bijna nog blijer dan vorige week toen ze hun feestje vierden en heel veel nieuwe spullen kregen. Waarom? Ze hebben lievelingsspullen weer herontdekt. Dat er ook spullen beneden staan om door te geven, weten ze niet. Want - ook al hebben ze er een jaar niet naar omgekeken - als er een ding weer in het vizier is, willen ze er geen afstand van doen. Voor geen goud! Zou dat een verklaring zijn voor de 60.000 spullen die een mens bezit? Ik heb geen idee. Als je even tijd hebt dan is het onderstaande filmpje een aanrader.

Huishouden van Jan Steen

We hebben een eerlijke taakverdeling thuis. Zo was ik en strijkt mijn lief. Maar er zijn van die weken... dan vliegt de tijd en lijk ik zelf wel stil te staan. En dan kan het zomaar voorkomen dat vriendlief razend knap in zijn pak de trap afkomt, zonder iets te zeggen zijn broekspijpen omhoog trekt en wanhopig naar zijn aangetrokken sokken wijst... strepen? strikje? maatje meisjessok? Toch maar weer eens een trommel vullen.

Een goed begin...

De kerstboom de deur gewezen, bijna alle oliebollen opgegeten en op de schaatsen gestaan. De kop is eraf. Een gelukkig nieuwjaar!