De koffietic is ook al overgeslagen op mijn kleine man. Als ik zeg: "mama koffie?" wordt dat beantwoordt met een enthousiast "jaaaaaaaaa!". Zittend op het aanrecht, peutert hij het blik met nespresso-cupjes open (doet het daarna ook weer dicht, wat hij zeker niet van mij heeft), puzzelt het cupje het apparaat in, zet een kopje klaar en drukt met zijn duim hard op het knopje 'espresso om wakker te worden'. Zijn blik daarna is onweerstaanbaarder dan de espresso. George Clooney is er niks bij.
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
zondag 25 maart 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De man met het zachtaardigste hart dat ik ken, ligt in het ziekenhuis. Vanwege dat hart. Zachtaardigheid blijkt geen garantie voor regelmat...
-
Het stekkertje ben ik al sinds september kwijt. Geen probleem, dacht ik, want ik heb nog wel een ander stekkertje. Tot ik laatst met dat ste...
-
Je hart volgen. Ik lees het. Ik hoor het. Soms zeg ik het. Hardop tegen iemand anders. Of zachtjes tegen mezelf. In het laatste geval eindi...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten