Mijn kleine grote man is oerhollands. Hij houdt nu al van gezelligheid (als we veel praten, doet hij gezellig mee door een onophoudelijk 'dadadadadadadadadadadada') én hij houdt van de Hema. Vorige week was ik er nog met hem. Om versiering te halen voor de wedstrijd Nederland -Duitsland (au!). Natuurlijk stond ik weer met veel meer buiten en met een klein jongetje dat vrolijk het woord 'Hema' bleef herhalen. Deze week bracht ik hem weg. "Gaan we naar de crèche?", was mijn retorische vraag. Een gedecideerd "Nee" was zijn antwoord. "Mama mee Hema toe!" Eigenlijk had ik werk gewoon moeten afzeggen voor een Hema-ontbijtje met mijn oerhollandse jongetje.
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
donderdag 21 juni 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De man met het zachtaardigste hart dat ik ken, ligt in het ziekenhuis. Vanwege dat hart. Zachtaardigheid blijkt geen garantie voor regelmat...
-
Het stekkertje ben ik al sinds september kwijt. Geen probleem, dacht ik, want ik heb nog wel een ander stekkertje. Tot ik laatst met dat ste...
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten