Mijn lief heeft vooral stress. Zo riep hij dit weekend een aantal keer hard en best wanhopig: "we vertrekken volgende week al en we hebben nog niets (!) gedaan." Op mijn vraag wat we dan nog allemaal (!) moesten doen, had hij geen antwoord. Wat de stress niet verminderde. Integendeel. Het feit dat hij daar nog niet eens over na had kunnen denken, zei volgens hem genoeg.
Het voordeel van ons is dat we altijd tegengesteld (paradox?) op elkaar reageren. Is mijn lief gestresst, word ik heel rustig. En andersom. Niet dat ik een rustgevende werking op mijn lief heb. Integendeel. Hoe rustiger ik word, des te meer hij denkt dat we het allemaal (!) nooit (!) meer gaan redden. Dus ik probeerde het nog maar eens met de wijze woorden van mijn moeder: op vakantie heb je alleen een paspoort en geld nodig. (Overigens een erg leuke uitspraak vlak voordat je in een tot aan de nok toe beladen auto stapt.)
Inmiddels zijn we het weekend voorbij en weer wat dichter naar de vakantie toe gekropen. Als ik vriend M. vraag: "Hoe gaat het met de vakantiestress?", antwoordt hij: "Ik heb het LOS-GE-LA-TEN". Ik negeer de ondertoon en zeg: "He, heerlijk schat, bijna vakantie!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten