Zendelinge

Volgens mijn lief heb ik zendingsdrang. Ik ben bang dat hij gelijk heeft. Manlief las ruim 2 jaar geleden het boek 'Dieren eten' van Jonathan Safran Foer. Dat boek had ik meegenomen op vakantie, maar zijn boeken waren op dus was hij aan deze begonnen. Op de kaft stond nog in heldere letters de waarschuwing dat iedereen die dit boek las, nooit meer vlees zou eten. En zo geschiedde. Voor manlief dus. In een week tijd werd mijn stoere carnivoor een vegetariër. Geen vis, geen vlees. Nog nooit heeft hij me in die ruim twee jaar proberen te bekeren. Hij heeft me zelfs niet uitgelachen toen ik het boek ongelezen achterin onze boekenkast (ver)stopte. "Als je wilt, kan ik je wel het een en ander vertellen over de bio-industrie, maar ik denk niet dat je daar blij van wordt", is zo'n beetje de enige zin die hij er ooit over zegt. Hij bakt zelfs nog mijn biologische stukje vlees, omdat hij dat zo goed kan.

Nu is er een nieuw boek in ons leven, nouja mijn leven. Het heet 'De voedselzandloper' van Kris Verburgh. Ik las het in twee dagen uit. Manlief las mee, niet vrijwillig maar omdat ik elk inzicht (en dat zijn er nogal wat) met hem deelde. Zendingsdrang dus. Helaas. Ook voor de lezer van deze blog. Het boek gaat over gezond eten en welke voordelen dat met zich meebrengt. Eigenlijk heel simpel. Maar heel inspirerend. Gisteren vroeg ik aan mijn lief of hij het boek ook wilde lezen. "Ja, hoor", zei hij. En toen bleef het even stil. "Als jij het boek 'Dieren eten' leest."

www.devoedselzandloper.com