Vandaag moest ik aan haar denken toen ik J. op het winkelcentrum uit een Bob de Bouwer speelapparaat probeerde te krijgen. Ik dacht dat ik hem met stuur en al zou lostrekken door een opening die niet was ontworpen voor moeders. Kleine man schreeuwde alsof ik zojuist een muntje in hem had gegooid. Twee andere kindjes zaten stoïcijns voorop, terwijl middelste nog net niet over mijn rug op het dak klom. We trokken heel even de aandacht van een andere moeder, maar toen die ontdekte dat het geloei niet een van haar kinderen betrof, droomde ze snel verder in de winkelruit.
Eenmaal uit Bob en op plaats van bestemming - de boekwinkel (normaal mijn oase van rust en heerlijkheden) - stortte kleine man zich nog minstens drie keer languit op de vloer. Tot ik mezelf pedagogisch verantwoord tussen mijn tanden door hoorde sissen: "Nu nog één keer je zus slaan en je krijgt vanavond geen crème brulée!" (zijn favoriet sinds onze vakantie in Frankrijk) Het enige effect dat ik daarmee bereikte was een brulée van twee. Toen hij was uitgegild, keek hij een soort van opgelucht (ik ook), zuchtte eens diep en keek me met onschuldige kijkers aan... "Snot, mama, snot!" Natuurlijk ontbrak van de luiertas elk spoor en omdat ik de rust toch al verstoord had, vroeg ik de boekverkoopster ogenschijnlijk onverstoord of ze een stukje toiletpapier voor me had. Bij het afrekenen van de verjaardagskaart (dat was alles wat ik nodig had) legde ze wat extra warmte in haar stem toen ze me een prettige avond wenste. Het lukte helaas niet met geheven hoofd de winkel te verlaten. Terwijl kleine man snuffend aan mijn been hing, moest ik middelste onder de luisterboeken vandaan trekken.
Op naar de auto, als ik ongeschonden langs Bob de Bouwer zou komen.
Lang leve Brigitte! Een klassieker. Dus even je duim omhoog als je die moeder ziet, buiten.
Hihi... kleine kinderen kleine ergernissen ????
BeantwoordenVerwijderen