Regen of spaghetti

Je ontkomt er niet aan, praten over het weer. Ook al neem je jezelf nog zo voor het niet over het weer te hebben, voor je het weet hoor je iemand (hee, dat ben jij zelf) zeggen: "het wil niet echt hè, met de zomer". Of de ander is je al voor geweest en je antwoordt tegen beter weten in: "misschien krijgen we een warme nazomer".  Zoals wij in Nederland over het weer praten, praten Italianen over eten. Koetjes en kalfjes zijn dus geografisch bepaald. Logisch. De Italianen zouden lang niet zoveel praten als het over het weer zou moeten gaan. "Warm hè, vandaag!"... "Nou, net als gisteren." Gelukkig hebben zij al dat heerlijke eten om ijs te breken, een stilte te vullen en praatjes aan te knopen. Omgekeerd zou het bij ons niet werken. Terwijl het weer elke dag verrassingen voor ons in petto heeft en dus voldoende stof tot gesprekken biedt (bij gebrek aan al die andere leuke onderwerpen?), zouden we snel zijn uitgepraat over eten. "Vanavond eet ik aardappels, snijboontjes en een gehaktbal." Je hoort de stilte al vallen...

Het is ook niet erg, dat we met elkaar over het weer praten. Het houdt ons bezig en dat willen we graag delen. En met een beetje mazzel loopt het weerpraatje geruisloos over in een echt leuk gesprek. Als het over eten zou gaan, is alle kans daarop natuurlijk verkeken. Dan wil je het liefst zo snel mogelijk achter de potten en pannen om al dat besproken heerlijks te bereiden en tot je te nemen. Wij Nederlanders praten rustig nog even verder, het kan namelijk vriezen of dooien en daar hebben we toch geen enkele invloed op. Toch zou het leuk zijn om af en toe een onverwachte koe of ongemakkelijk kalf erin te slingeren. Gewoon tegen de buurman of bij de kapper. "Begraven of cremeren?" Ik doe het vaak. In mijn hoofd dan. Want ik blijf natuurlijk een oer-Hollandse.