Want weet je, al die regen en vallende bladeren en wind... ik word er altijd een beetje verdrietig van. Je zou denken dat dat de prachtigste verhalen zou opleveren. Maar nee hoor. Veel verder dan zachtjes meezingen met het lied 'zitten voor de blues' levert het niet op aan creativiteit. Toch was het niet alleen maar storm in mijn hoofd. Lief had de beste verjaardag ooit voor me geregeld. Sarah Bettens trad op. Sinds lange tijd weer eens gedanst in de Melkweg. En kleine man maakt me minimaal een keer per dag aan het lachen. Maar er is dus best wat grof geschut nodig om de herfstblues te verjagen. En anders is onder mijn steen het allerprettigst en daar komt er niet veel uit mijn handen. Zeker geen blog.
Lief maakt zich geen zorgen. 'Het is gewoon november', schreeuwt hij, terwijl hij onverstoorbaar de steen een stukje optilt. 'Dat is niet erg', galmt hij erachteraan. 'Behalve dan dat je niet blogt.' Stiekem is mijn ego gestreeld. Maar ik blog natuurlijk omdat hij het verdient. Nog maar drie weken te gaan. Dan is het December en mogen de feestlichtjes aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten