- Dat je in de trein zit, een volledige blog verzint en geen opschrijfboekje bij je hebt.
- Dat diezelfde blog dus doodleuk tijdens het oversteken met de pont naar huis aan de verkeerde kant van het water blijft steken.
- Dat je nu dus een al een halfuur tegen een knipperende cursor aankijkt... en twijfelt over je korte termijngeheugen (van je lange termijngeheugen wist je het al)
- Dat kinderen 400 x op een dag lachen en volwassenen 15 x op een dag. (Ik lees het in de Linda en het stemt me verdrietig.)
- Dat ik bedenk dat ik die 400 x per dag in ieder geval (deels onbewust) wel heb gelachen (en gedurende mijn puberteit zelfs het dagelijks gemiddelde verdubbeld heb).
- Dat ik me voorneem vaker te lachen.
- Dat ik mijn korte én lange termijn geheugen afgraaf naar de laatste keer dat ik vreselijk hard heb moeten lachen.
- Dat ik met opluchting kan constateren dat dat vorige week vrijdag was. Samen met mijn lief. Tranen over mijn wangen. (Dankjewel Barbara van Erp en als je doorklikt: hardop voorlezen mét intonatie).
- Dat ik moet glimlachen omdat ik denk aan kleine man en middelste die minstens 400 x per dag moeten lachen. Schateren! ... om elkaar, om zichzelf en vooral heel veel om niks (dat zijn de beste!).
- Dat ieder mens 1 x in zijn leven in zijn broek plast van het lachen, volgens Linda. En ik denk: één keer?
- Dat je niet met iedereen kan lachen, maar met sommigen niet kan stoppen. Niet volgens Linda hoor, dat is mijn ervaring.
- Dat je erg blij moet zijn met die mensen. Erg blij! (Bel ze vandaag nog.)
- Dat een dag niet gelachen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten