30 (on)dagelijkse dingen

Zo zit je in Buenos Aires en zo ben je weer in je dagelijkse leven belandt. Niks mis mee (behalve dan de file en grijze luchten). Of wel? Ik zag een tijdje geleden een geweldige Ted-talk van Matt Cutts: 'Try something new for 30 days' waarin hij twee belangrijke dingen zegt. Allereerst vraagt hij je om na te denken wat je heel graag zou willen, misschien al heel lang, maar wat je om allerlei (dagelijkse) redenen toch nog niet heb gedaan. Daarna stelt hij iets geks voor, wat natuurlijk helemaal niet zo gek is, namelijk: doe het gewoon of nee probeer het de komende 30 dagen te doen.

Zijn woorden brachten een glimlach op mijn gezicht, terwijl mijn hersenen over elkaar heen tolden van alles wat ik graag zou willen doen. Vooral schrijven, schrijven, schrijven... maar ook elke dag een recept uit een favoriet kookboek koken of elke dag een kaartje schrijven aan iemand of elke dag een boek in een onbekende brievenbus doen of elke dag beginnen met yoga of leren mediteren of Italiaans leren in de auto of...

Ik begin gewoon maar bij het begin (aldus de wijze Winnie de Pooh) en bij mijn allereerste gedachte: schrijven!  De komende 30 dagen ga ik elke dag een blog (en wellicht soms een blogje) schrijven. (U snapt hopelijk dat dit staaltje voornemen delen mijn stok achter de deur is.)

En jij?

Hop hop, here we go

Voor als je deze nog niet hebt gezien...

Jasperina's tango

Wat is geluk? Een woord van vijf letters dat je op ontelbaar veel momenten kunt plakken. Dat besefte ik deze week weer eens. Met vriendin W. vloog ik naar Buenos Aires. Het was lang geleden dat ik een verre reis maakte. De laatste was naar Zuid-India. Buenos Aires stond al heel lang op mijn lijstje dat ik eigenlijk niet heb. Waarom? Mijn verlangen deze stad te zien, heeft waarschijnlijk te maken met de Argentijnse tango. De prachtige ingetogen dans, die ik heel lang geleden samen met vriend D. onder de knie probeerde te krijgen (als ik met de leraar danste, dacht ik heel even dat ik 'm kon dansen). De melancholische muziek van de bandoneon. Als ik mijn ogen dichtdeed, zag ik mezelf slenteren (niet wandelen) door deze stad.

Toch twijfelde ik toen vriendin W. vroeg of ik met haar mee wilde naar Buenos Aires. Ik twijfelde, maar zei gelukkig ja. En - hoewel de onzekerheid of er plek voor me zou zijn op de terugweg de eerste dagen nog als een klein vervelend wolkje boven mijn hoofd hing - rolde ik van het ene geluksmoment in het andere. Gezellig samen op de (luxe!) hotelkamer met vriendin W. Op de fiets door Buenos Aires, achter de knappe Nederlandse gids aan. Een hamburger queso op het pleintje onder een eeuwenoude boom. De statige begraafplaats en rustplaats van Eva Perron. Kunst kopen én bestellen op een onverwacht marktje. Slenteren in het hippe Palermo Soho. Sushi eten met Cosmopolitans en dan ontdekken dat ons geld op is (behalve de 100 pesos in onze beha voor de taxi). 's Middags de tango dansen tijdens een milonga met een hele oude Argentijn (zonder op zijn voeten te staan). Om half 11 's avonds de taxi pakken om te gaan eten in een heerlijk Italiaans restaurant. De eindeloze markt van San Telmo bezoeken. Een onverwacht pianoconcert in teatro Collon. Verdwalen en anderhalf uur lopen om bij het verkeerde plaza de Mayo aan te komen. Het museum van Eva Perron bezoeken en heel nieuwsgierig worden naar haar biografie. In de rij staan voor het oudste café van Buenos Aires: Tortoni. En uiteindelijk mee terug kunnen vliegen naar Amsterdam (... businessclass!)

Geluk dus. En hoewel het vaak in kleine dingen schuilt, was het de afgelopen week groots en meeslepend geluk. En het houdt maar niet op. Vandaag zijn lief en ik twee jaar getrouwd. Ik ga maar eens een potje nederig en dankbaar zitten zijn op de bank (geen overbodige luxe na de mojitos van Koningsdag).

Wijsheid in Palermo Soho

Vrouw van de wereld

Ik had ooit een vriendje die na een paar weken tegen me zei: "Je bent eigenlijk een heel gewoon meisje".  Terwijl ik vragend één wenkbrauw omhoog krulde, verdedigde hij zich snel. "Ik bedoel het niet onaardig. Integendeel. Maar tijdens onze eerste date vond ik je zo'n vrouw van de wereld. Maar dat valt dus reuze mee." Mijn huidige lief moest er hard om lachen toen ik het hem jaren later vertelde en kon zich er wel iets bij voorstellen. Op dat moment gaf ik hem een onverschillige, licht spottende blik als antwoord, alsof ik nog een wereld voor hem verborgen hield. Maar we wisten beiden wel beter.

Deze week moest ik er weer aan denken. Ik ga met vriendin W. naar Buenos Aires. IPB'en... Indien Plaats Beschikbaar. Vriendin W. vliegt namelijk als stewardess de wereld rond en alsof dat nog niet genoeg luxe is, mag ze - zo af en toe - ook nog eens iemand meenemen. Ga je mee naar Buenos Aires? vroeg ze al vorig jaar. Graag zei mijn hart, maar mijn hoofd fronste. Zeven dag weg bij kleine man? Maar wel naar Buenos Aires! Ik hoefde niet echt te twijfelen, want er kwam steeds iets tussen. Tot een paar weken terug. Vriendin W. had de vlucht gekregen en ik mocht mee. Terwijl mijn hart een vreugdesprong maakte (als vrouw van de wereld), twijfelde mijn hoofd. Uiteraard met iets van schaamte, want ieder gewoon mens zou immers... en over luxeproblemen gesproken... Maar zeven dagen zonder mijn kleine man. De meiden zouden het wel begrijpen. Maar hij was pas drie. En wat IGEENPB op de terugweg... dan zou ik helemaal alleen in Buenos Aires...

Je begrijpt, op dit punt had de vrouw van de wereld allang het toneel verlaten en stond het doodgewone meisje in haar uppie drama te maken. Vriendin W. begreep het allemaal (ze kent me ook al langer dan vandaag), maar mijn lief maakte korte metten. "Als jij niet gaat, ga ik!" Na wat gemopper van mijn kant, begon langzaam de eerste voorpret te borrelen en stak vrouw van de wereld vragend haar hoofd om de coulissen: "Tangoschoenen mee?"

Dus mijn koffer is gepakt en in mijn hoofd heb ik alvast minimaal tien redenen om me vooral toch na die heerlijke zeven dagen weer mee terug te nemen naar Nederland (zo'n klapstoel zit prima, ik kan helpen het eten uit te serveren, zet mij gerust naast die huilbaby want ik ben babyfluisteraar van beroep...)

Zin!

Geluk

• De eerste koffie van de dag
• Zon als regen voorspeld
• Kleine man die één nacht alleen van Doe Maar zingt 
• Naar de kapper én tevreden zijn met het resultaat
• Een boek ontdekken dat je niet weg kunt leggen
• Vrienden die gaan trouwen
• Een blauwe regen in de tuin
• Plannetjes maken voor Buenos Aires
• Klein man op de fiets
• Het kraken van de schommel in de speeltuin voor de deur
• Het album van Douwe Bob

Lente!