Boterhammen zonder boter

Woensdagmiddag zonder kleine man is als een zee zonder golven, een uitgebreid uit-etentje zonder wijn, boterhammen zonder boter. Prima, maar er mist iets. En toch zal ik eraan moeten wennen, want kleine man spreekt graag af. Bij voorkeur bij vriend J. En omdat ze vorige week al bij ons speelden (onder lichte chantage van deze moeder) is hij nu daar. Toen ik hem van school haalde, had ik de tas met zwemspullen al gepakt. Kleine man is gek op zwemmen en ik dacht hem daarmee te verrassen. Dus toen hij vroeg of hij kon afspreken, probeerde ik het nog: "Ik wilde met je gaan zwemmen." Terwijl hij me met zijn hoofd schuin een beetje troostend aankeek, was zijn antwoord: "Mama, dat doen we dan een andere keer oké?" Terwijl ik mijn lachen moet inhouden, kan ik het toch niet laten om in de auto naar huis even te mijmeren over de tijd dat kleine man nog echt klein was. En ik hem uren bij me op schoot had. Naar hem kijkend, terwijl hij in mijn armen lag te slapen.

Maar dan krijg ik een appje, een foto van mijn mooie zoon in de speelhut van vriend J. met een boterham en brede grijns. Ik ben weer terug in het nu en bedenk wat ik eens ga doen met een middag voor mezelf. Kleine man wordt groot en deze mama houdt zich groot.