Elk gezin neemt afscheid van elkaar. Dagelijks zelfs. Voor het naar school en werk en slapen gaan. In een samengesteld gezin is het anders. Dan zeg je voor wat langer gedag. Je brengt spullen heen en weer en kust ze nog maar eens extra terwijl je bedenkt of ze er alweer zaterdag zijn of zondag. Je neemt afscheid op Eerste Kerstdag omdat ze Tweede Kerstdag bij mama vieren. En mama wensen ze alvast een fijn Oud & Nieuw omdat ze dan bij papa zijn. Dag lieverds, ik hou van jullie. Veel plezier met het uitpakken van de kerstcadeaus. En zijn jullie voorzichtig met vuurwerk?
In de normale weken valt het minder op. Hoewel ons huis op woensdag er altijd een beetje stilletjes van is. Maar tijdens vakanties en feestdagen valt het afscheid nemen soms zwaar. Dan is lief net zo stilletjes als ons huis op woensdag. Dan moppert kleine man als hij het na zoveel samen en gezelligheid weer moet stellen zonder zijn zussen. Ik mopper in gedachten mee en leg mijn hand op zijn hand.
"Nog maar een paar dagen en dan zie je ze weer."
"Het is niet eerlijk", concludeert hij.
Maar dat is het wel. Eerlijk verdeeld tussen twee gezinnen. In theorie. De praktijk is iets weerbarstiger. Soms.
Elke week een keer afscheid nemen, maar ook elke week een
daar-zijn-jullie-weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten