Tijd en ik zijn sinds mijn verlof dikke vrienden en ik weet weer wat ik eigenlijk al wist. Ik kan heel goed niets doen. En met niets doen bedoel ik dan vooral niet werken. Als ik er mijn geld mee zou kunnen verdienen, liet ik kaartjes drukken waarop stond:
HEEFT U NIETS TE DOEN? BEL MIJ! IK DOE HET EFFICIËNT EN MET VEEL PLEZIER. ZO NIETS KUNT U HET ZELF NIET. REFERENTIES OP AANVRAAG.
Eventueel wil ik naast het nietsen ook nog wel mee eten, want daar ben ik ook heel goed in. Moet je wel zelf koken. Dan laat ik je weten hoe lekker het is. Daarna wil ik ook nog wel koffie drinken en naast je komen zitten om te vertellen hoe heerlijk en hoe goed we het toch hebben. Want dat denk ik vaak de laatste tijd.
Het valt op. Want de hele wereld knoopt praatjes met me aan en zwaait of zegt me gedag als ik langs kom fietsen. Versnellinkie drie, want sinds ik verlof heb en ook geen auto meer fiets ik me de motpokken om kleine man van en naar school te brengen en meestal ook nog van en naar vriend T. Heerlijk! Want tijd is mijn vriend en ik heb hem helemaal voor mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten