Gistermiddag kwam ik binnen met mijn kleine man en dacht: "Wat stinkt het hier naar sigaren". Bezoek van mijn lieve - allang overleden - opa? De vuilniszak die in de tuinkamer stond, leek me een logischer verhaal. Alleen roken we niet en we hadden de laatste tijd ook geen rokende vrienden over de vloer gehad. De bewuste vuilniszak had ik ' s ochtends van ons tuinpad gevist, een beetje verbaasd dat vriend M. die daar had achtergelaten. Maar omdat ik het vuilnispasje nogal eens kwijtraak (lees zoekmaak door het op een onwaarschijnlijke plek neer te leggen) had hij waarschijnlijk gedacht: "ik moet nu opschieten, dat doet mijn lieve vriendin straks wel" (oké, dat
lieve dacht hij in deze omstandigheden misschien niet). Als goede Bongerd Housewive (lees blogje hieronder) sleepte ik de zak naar binnen. Want inderdaad het pasje was zoek en na twee tassen binnenste buiten te hebben gekeerd en in het vriesvak van de ijskast beneden te hebben gekeken, moest ook ik hollen.
De rooklucht bleef hangen ook nadat ik de vuilniszak 's middags had kunnen lozen met een leenpasje. Tuindeur wagenwijd open maar dat hielp niets.
Vaag deed het me denken aan leuke feestjes van vroeger en de day-after, maar eigenlijk vond ik het vooral stinken. Met opgetrokken neus vroeg ik M. die inmiddels was thuisgekomen waarom hij vuilniszakken op tuinpaden achterliet. Zijn droge antwoord? "Dat was niet onze zak maar die van buren." Ik had dus de vuilniszak van de buren ons huis binnengesleept. Zouden ze het hebben gezien? Oh en de buurman rookt sigaren!
Voortaan maar doorzichtige zakken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten