Sinds ik mama ben, heb ik een nieuw heimelijk genoegen: naar mijn kind kijken als hij slaapt. De kleine man ligt het liefst op zijn buik met zijn hoofd tegen het hoofdeinde van zijn bedje. Maar ik tref hem ook regelmatig met zijn billen omhoog of in een scherpe driehoek. Zijn haren in de war en dromend van weet niet wat. Hoe simpel kan groot geluk zijn.
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verhuisbericht
Mijn blog is verhuisd naar dagelijksedingen.blog Zie ik je daar?
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
-
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten