Lijkt me heerlijk

December heeft alles mee. Sinterklaas. Kerst. Vuurwerk. En maar liefst twee verjaardagen in ons gezin. Het is dan ook een van mijn favoriete maanden. Er is maar een klein nadeel. Waarom proppen we zoveel leuks in één maand? Nog wel dé maand voor bezinning, maar helaas geen tijd om stil te staan. Want er moet een gedicht worden gemaakt, een boom versierd en gemiddeld 50 kaarten geschreven. En als je adem hebt gehaald, is er alweer een borrel, een menu dat moet worden verzonnen en feestjurkpaniek. Allemaal heel leuk. Begrijp me niet verkeerd. Maar het is eigenlijk best veel voor één maand. Het is een beetje zoals de wet van Murphy voor feestjes. Er gaan weekenden voorbij zonder feestje en dan heb je zomaar ineens twee feestjes op dezelfde zaterdag.

Hoe overvol onze maand december is, besef ik dit jaar nog meer door mijn kleine man. Nog vol van lampionnen en St. Maarten, mocht hij alweer zijn schoen zetten. En terwijl hij zijn pas geleerde Sint Maarten-lied inzette (chillen met billen) werd hij door zijn zussen gecorrigeerd. Het duurde even, maar na een paar dagen had hij het Sinterklaasgevoel toch goed te pakken. En terwijl wij alweer de kerstboom optuigden, zong de kleine man vrolijk Sinterklaasliedjes. Alweer twee strenge zussen: "Sinterklaas zit alweer in Spanje hoor, de Kerstman is nu in Nederland". "Uhu", was zijn ietwat beduusde antwoord. En zo komt het dat hij nog regelmatig - heel zachtjes - ' dag Sinterklaasje' zingt. Hij klinkt dan een beetje verdrietig. 

Kerst, Sinterklaas, Oud en Nieuw... ik zou ze voor geen goud willen missen. Maar kunnen we niet wat doorschuiven naar januari? Die maand trekt toch al aan het kortste eind met december als voorganger. Doen we Kerst dan. Lijkt me heerlijk! Toch?