Kleine man kletst de oren van mijn hoofd. Hij is het levende bewijs dat kleine potjes grote oren hebben. Elk woord dat hij hoort, van mij of iemand anders, op de radio of op TV, hij proeft het en herhaalt het hardop. Zo kan hij bij de radio zitten spelen en de gekste woorden herhalen: van vliegwinkel tot lof joe. M. zit vandaag in Duitsland, vertel ik mijn moeder. En als ik de kleine man naar bed breng, kijkt hij me aan en vraagt: papa in Duitsland? Bij het naar bed brengen, pakt hij mijn hand en riedelt bij elke vinger het bed-naar-bed-duimelot. En als ik mijn boterham bijna op heb, kijkt hij me aan en zegt: "Mama, nog één boterham? Om het af te leren."
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De man met het zachtaardigste hart dat ik ken, ligt in het ziekenhuis. Vanwege dat hart. Zachtaardigheid blijkt geen garantie voor regelmat...
-
Het stekkertje ben ik al sinds september kwijt. Geen probleem, dacht ik, want ik heb nog wel een ander stekkertje. Tot ik laatst met dat ste...
-
Je hart volgen. Ik lees het. Ik hoor het. Soms zeg ik het. Hardop tegen iemand anders. Of zachtjes tegen mezelf. In het laatste geval eindi...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten