Geloof, hoop en liefde

Op tv zien we het jaar op meerdere zenders en in meerdere vormen aan ons voorbij trekken.  Ook ik overdenk 2014. Zoals elk jaar wil ik eerst terugkijken voor ik weer vooruit kan kijken om me daarna voor te nemen om meer in het nu te leven. Volg je het nog? 2014 dus. Groots en meeslepend? Geen twijfel.

Kleine man werd vier en ging naar de grote school. Inmiddels loopt hij er rond alsof hij de school eigenhandig gebouwd en verzonnen heeft. Niet zo gek met zijn twee lieve zussen op dezelfde school. De oudste nu als 'oudste' van de school in groep 8. En net als middelste als een vis in het water. Het afgelopen jaar bestond uit veel feestjes, partijtjes, tafels en toetsen. En terwijl de tijd leek te vliegen, vlogen wij gewoon mee. Naar Buenos Aires. Met vriendin W. Onvergetelijk! En in de zomer naar Griekenland. Twee weken geluk op een paar meter strand.

2014 was ook het jaar waarin vrienden A. en S. trouwden en ik hun ceremoniemeester mocht zijn. Het werd onvergetelijk. Ze verhuisden naar Spanje waar ze in 2016 hun bruiloft gewoon nog een keer vieren. We begonnen een eetclub met vrienden L. en I. en zagen de Common Linnets voor ze uit elkaar gingen. Alles leek vanzelf te gaan. Zelfs op het werk. Drukker dan ooit maar tegelijkertijd ook leuker en spannender dan ooit. Zowel voor mezelf als voor mijn lief. Dat herhaalden we dan ook maar regelmatig als we elkaar 's avonds met kleine oogjes op de bank aankeken.

Geïnspireerd door TED hield ik tot twee keer aan toe een blog-marathon om weer te ontdekken wat ik eigenlijk al weet. Hoeveel ik van schrijven houdt. Niks nieuws onder de zon. Wel fijn. Zo rolden we als gezin de herfst in. Uiteraard - zoals ieder jaar - met bijbehorende blues. Maar ook die ging - zoals ieder jaar - weer weg. Gelukkig maar. Want het leven moest gevierd! Mijn lieve papa en mama die alweer 50 jaar getrouwd waren, namen de kinderen en kleinkinderen een weekje mee. Samen in een huisje en met de engste (en leukste) Halloween-nacht ooit. En alsof dat niet genoeg feest was, vierde mijn moeder een paar weken later haar 70e verjaardag. Stralend!

Gelukkig maar. Want een week later viel de wereld zoals we die kenden in duizenden stukjes. Mijn lieve mama ziek. Stap voor stap ruimden we de scherven op en kregen ook goed nieuws te horen. Dus gaan we het nieuwe jaar hoopvol in. Ik zoek het hangertje dat ik als meisje van mijn moeder kreeg en draag het sinds jaren weer: geloof, hoop en liefde.

Dat wens ik iedereen. Een jaar vol geloof, hoop en liefde. Maak goede voornemens, durf hardop te dromen en laat los als het leven anders loopt. Er komen nieuwe dromen en andere inzichten voor terug.