Mmmmmm

• Duet Hold Me van Douwe Bob en Anouk
• Vele hemels boven de zevende van Griet op de Beeck (... ik duim voor dromen die zo mooi zijn dat ze eeuwig mogen duren. ik duim dat ge nu zijt waar het prachtig is ergens hoog of ver. ik weet het niet maar bij voorkeur alvast vele hemels boven de zevende...)
• Butter Chicken van Balraj (goed tegen de griep!)
• Foto's van verre landen toegestuurd krijgen van vriendin W.
• Uitslapen en daarna ontbijten met warme toast en een zachtgekookt ei
• De kinderen missen en ze weer ophalen van een nachtje logeren
• Verheugen op een nieuwe aflevering Boer zoekt Vrouw

On hold

Een hoofd vol goede voornemens. Nu het lijf nog. Met een weekend vol leuke plannen in het vooruitzicht, bracht ik de vrijdag in bed door. Niet vrijwillig. Wel met snot en overal pijn. Griep, whatsappte ik - met een uitroepteken - naar de mensen die mij die dag nog ergens verwachtten. Om vervolgens weer snel in slaap te vallen. Een winterslaap in één dag gestopt en toen ik wakker werd, sneeuwde het en kroop een ijskoude lief naast me in bed. "Heb ik vandaag nou helemaal gemist?", fluisterde ik. "Nee hoor, niks gemist, koud buiten", was het korte antwoord van de koukleum.

Ik houd niet van ziek zijn. En ik ben er ook niet goed in. Hoofd denkt het namelijk altijd beter te weten dan lijf. Dat het dus niet uitkomt of dat lijf zich niet moet aanstellen. Maar zo af en toe trekt lijf een lange neus en steekt zijn voet uit waardoor we onderuit gaan. En dan zit er niets anders op dan er aan toe te geven. Onder een dekentje met lichte tegenzin. De goede voornemens en leuke plannen voor het weekend on hold.

Weg van de supermarkt

Als je mijn blog al een tijdje leest of me kent, weet je  dat ik een zendelinge ben. Voor mijn lief is dat één van de redenen waarom hij zoveel van me houdt. Gelukkig maar want het is sterker dan ik. Af en toe hoor ik mezelf zenden en de ander vermoeid kijken en dan nog... Als ik iets ontdek, moet ik het delen. Het liefst met de rest van de wereld, maar minstens met de mensen om me heen. En dan wil ik ook nog dat de ander er iets mee doet. Sterker dan ik, had ik dat al gezegd? Je bent gewaarschuwd...

Dit weekend kocht ik het boek 'Weg van de supermarkt'  en las het (bijna) in één ruk uit. En nu wil ik dus dat iedereen dit boek gaat lezen. Omdat het tegelijkertijd zo logisch en verbijsterend is wat Gerrit Jan Groothedde schrijft. Verbijsterend hoe supermarkten in Nederland een monopolie vormen. En de schade die ze daarmee aanrichten. Omdat winst hun enige oogmerk is. Niet onze gezondheid. Niet kwaliteit. Niet smaak. Niet boeren en producenten. En dat het dus logisch is wat de schrijver probeert in zijn boek: weg te geraken van de supermarkt. Op zoek naar alternatieven, echt lekkere groenten en fruit, eerlijke zuivel, vlees, vis en  goed brood, onbewerkt eten, geen pakjes, zakjes en talloze (onnodige) toevoegingen. 

Terwijl de armoedige feiten in het boek zich opstapelen, moet ik evengoed regelmatig lachen om de schrijver. Zijn voornemen om een halfjaar bij de supermarkt weg te blijven, valt niet mee. Maar wat is hij eerlijk, grappig en daardoor aanstekelijk en inspirerend. Geen saai boek dus of een fel manifest, maar wel een kritische kijk op onze huidige maatschappij die je als vanzelf aan het denken zet. Tussen het schaterlachen door. Een ontdekkingsreis ook naar de alternatieven (ze zijn er!) buiten de supermarkt. 

Gerrit Jan Groothedde is positief gestemd aan het einde van zijn boek. Hij heeft zijn onafhankelijkheid terug en vooral: hij is veel lekkerder gaan eten.  Wil jij dat ook? Dan is dit boek een goed begin. Je was gewaarschuwd...

Things that make me smile

In de winter moet je ze soms even opschrijven. In de hoop dat de mist dan weer optrekt.
Things that make me smile:

• Het eerste partijtje van kleine man, morgen bij vriendje F. 
• Naar het tassenmuseum ter ere van de verjaardag van middelste (dodelijk saai volgens oudste)
• Kopjes koffie op bed van lief voordat hij voor dag en dauw de deur uitgaat om baantjes te zwemmen
• Een woensdagochtend helemaal alleen voor mezelf (min een halfuur piekeren over wat met deze tijd te doen)
• Aan de deur van kleine man en middelste luisteren hoe de allerliefste zus haar kleine broertje nog een verhaal vertelt voor het slapen gaan
• De slappe lach van kleine man en middelste in bad (en in de auto en aan tafel en...)
• Het oneindige geklets van kleine man dat begint zodra hij wakker wordt en pas weer stopt als hij slaapt
• Kaartjes voor Acda en de Munnik, Claudia de Breij én Freek de Jonge (nu nog oppas)
• Uit eten met vriendin A. zoals we traditiegetrouw in januari doen om het nieuwe jaar in te luiden
• Vegetarische lasagne, bedacht en gemaakt door oudste... lekker!
• Bloggen!

Imagine

Ze willen niet uit mijn hoofd. De beelden. De geluiden. De twee mannen in het zwart. De politie-agent op straat die om genade vraagt. Tevergeefs. De oorverdovende schoten. Wat zijn het er veel. Als een slechte film draaien ze in mijn hoofd. Ik schep moed uit de massale verontwaardiging die in vele vormen tot uiting komt. De prachtige, grappige en scherpe cartoons, die uitbeelden waar woorden tekort schieten. De mensen op straat en de potloden die ze boven hun hoofd houden. De ontelbare Charlies en ontroerende Ahmeds die opstaan en zich laten zien aan de wereld. Het troost me maar sust mijn angst niet. Want het is niet genoeg om een einde te maken aan blinde haat en oneindige domheid. Was het maar waar. Dat liefde alles overwint. De zucht naar macht. Geld. Geloofswaanzin.

De oplossing is ontwapenend simpel. We ontwapenen de wereld. Alle wereldleiders die de mars meeliepen in Parijs geven het goede voorbeeld. We laten zien wat moed is en verschuilen ons niet langer achter wapens. We doorbreken de cirkel van angst en het rad waarin we al eindeloos draaien. Elk individu levert zijn wapens in. In ruil voor pen en papier. Voortaan gebruiken we onze stem voor de strijd. In het ergste geval onze vuisten. De wapenindustrie wordt stilgelegd en legt zich toe op het produceren van pleisters. Pleisters met plaatjes. Zodat volwassenen weer het kind in zich ontdekken. En als je denkt dat het onmogelijk is. Denk dan nog eens goed. 

Imagine. It isn't hard to do...