Het maakt dus niet uit - en dat was het tweede kwartje - hoe stijlvol ik mijn huis probeer in te richten, hoe smaakvol mijn borden op Pinterest, hoezeer ik ook schuif, mix of match. Er slingeren altijd spullen (speelgoed, boeken, tijdschriften, haarspeldjes, plakband, sokken); Er staat meestal en minimaal één wasmand annex vouwmand in een hoek; De kussens voor óp de bank liggen meestal naast de bank (die zijn namelijk prima te gebruiken als fort, spring- of surfplank). Onder de bank uit piept een voetbaltafelspel (dat we dus nergens anders kwijt kunnen vanwege de grootte). Het design én duurzaam geknoopte vloerkleed ligt of scheef of gerimpeld. Het zelfgemaakte bureautje is scheefgezakt omdat ik het advies van mijn vader in de wind sloeg. Onder datzelfde bureautje lacht de kluwen stekkers me dagelijks uit. De zwarte kast ernaast gaat niet goed dicht. Onze tafel was mijn eerste aankoop ooit en dat kun je zien en ook de lamp die ik kocht toen ik op mezelf ging wonen, is gebleven. Er hangen twee zelfgemaakte slingers en een knutselwerk van kleine man aan.
Bij het raam staat de stoel van mijn oma en daar zit Jan Steen. Hij heeft zijn schoenen niet bij de voordeur uitgetrokken en zijn kop koffie laat een kring achter op het kleine tafeltje naast de stoel. Hij heeft plezier. En ik? Ik moet het los laten. Dat was het derde kwartje, dat niet zozeer viel, maar dat ik er nog steeds probeer doorheen te duwen. Hij klemt een beetje. Ik troost mezelf dat ik heus stijl heb. Iets met eigen ervoor.
Van mijn huisgenoten moet ik het ook niet hebben. Lief zou het liefst in een witte kubus wonen met meubels die aan de muur zweven en tot die tijd heeft hij het los gelaten. De meiden maakt het niks uit, gezien het slakkenspoor dat ze dagelijks achterlaten tussen gemeenschappelijke ruimtes en eigen (zwijnen)stallen. En kleine man? Een zwijntje thuis en op school bouwt hij het meest luxe huis dat je ooit hebt gezien. Voor Piet Hein, een klein uiltje met een eikeltje op zijn hoofd dat met gouden glitters is bestrooid. Aan de muren hangt Gucci en Louis Vuitton (lees de logo's). Het bed heeft een deken van Burberry-ruitjes en in de tuin staat een jacuzzi (met dezelfde gouden glitters als op Piet Hein zijn hoofd). En in de oven ligt de broer van Piet Hein te bakken (tenminste dat was vanmorgen het geval). En wat denk je? Hartstikke netjes dus dat huis. Vanwege de dagelijkse zorg van de Piet Hein-club, waar kleine man trots lid van is en de huishoudster die rondloopt in een schort van Chanel. "Kijk mam, hoe cool ze is", wijst mijn zoon. Ik knik. Buiten de klas aan het prikbord hangt de Piet Hein-krant met artikelen over de belevenissen van de kleine stinkend rijke uil. Ik pak een pen, teken een kader en schrijf:
___________________________________________________________________________
Woonruimte gezocht! Gezellige man met eigen stijl zoekt huis voor onbepaalde tijd. Beloning: jacuzzi met gouden glitters. Mail jouw gouden tip naar JanSteen@home.nl
____________________________________________________________________________
Jan Havickszoon Steen, Het vrolijke huisgezin, 1668 (tja zo kun je het ook noemen)
