Samenwonen

Kleine man wordt groot. Gelukkig maar. Toch is het soms even slikken. Ging hij, toen hij een halfjaar oud was, op kamers (lees: zijn bedje verhuisde van onze slaapkamer naar de babykamer). Deze week gaat hij samenwonen. Met grote zus E. Nog grotere zus A. krijgt namelijk een kamer voor haar alleen. We doeken de babykamer dus op. En terwijl manlief vol energie de verfkwast ter hand neemt, pak ik het fototoestel om het verleden nog even vast te houden. Oma's stoel in de hoek. Waar we samen wiegden, zongen, dronken en de vogeltjes op het behang bekeken. Waar we boekjes lazen, woordjes praatten en grapjes grapten. Ik kiek de commode en inmiddels overbodig geworden luieremmer. Olifant en snor aan het Amsterdamse-huizen-rekje. En aan de muur Mother and son van Lisa Hurwitz. 

Als ik mijn ogen sluit zie ik mijn kleine man weer als baby en mijn eerste momenten als moeder in de veilige lavendelblauwe stoel. De keren dat hij koorts had. De keren dat hij niet kon slapen. Terwijl ik mijmer, stormt er een kleine leeuw de kamer in. Hij brult en blikt ondeugend mijn kant op. Zijn lange benen in zijn pyjama ontroeren me. Maar hij is te ongeduldig voor schoot en knuffels. De wereld moet ontdekt! 

Deze week slaapt hij nog even bij ons. Zijn bedje naast het onze. Ik schuif stiekem op de plek van manlief om door de spijlen naar mijn slapende mannetje te kunnen kijken. Geen geborrel, gepruttel en gezucht, zoals hij als baby deed. Maar een intens tevreden slapend mannetje met haar dat alle kanten op staat. Morgen, weet ik nu al, wordt hij weer te vroeg wakker. Maar nu geniet ik nog even van mijn grote kleine man. 

Mother and son - Lisa Hurwitz