Gemis

Soms overvalt het me. Dan mis ik je. Dan vind ik het zo oneerlijk. Het leven. Onze ruzie. Jouw ziekte. Je bent zo belangrijk en bepalend geweest in mijn leven. Toen je nog leefde, in de jaren dat we allebei ons eigen leven leefden en ook nu je er niet meer bent. Ik leerde je kennen op de lagere school. Blond geval ontmoet uilenbril. We trokken met elkaar op, maar de echte liefde begon in de brugklas. Samen op de fiets naar de middelbare school. Samen in de schoolbanken. Samen naar huis. En dan nog meer samen. Onophoudelijk praatten en lachten we. Praten en lachen tot tranen en pijn in onze buiken erop volgden. Pubermeisjes. Onmiskenbaar. Als we niet samen waren, schreven we elkaar brieven. Korte krabbels, maar ook lange en serieuze brieven want er was zoveel te bespreken. Brieven die ik koester, maar ook moeilijk vind om terug te lezen. Onze vriendschap was zoals vriendschap hoort te zijn. Onvoorwaardelijk. Jij haalde mijn leukste ik naar boven en ik zag jouw allermooiste kanten. Jij wilde groots en meeslepend, ik was een laatbloeier. De spreekwoordelijke pot en deksel. Toen werd ik 19 jaar en stopten onze eindeloze gesprekken. Ruzie, een van onze weinige. We namen het te serieus. We wilden misschien wel een beetje los van elkaar. Laten zien dat we ook zonder de ander konden. Geen idee nog dat het zo ingrijpend zou zijn.

Onze wegen bleven elkaar op de meest gekke momenten kruisen. In de metro. In de straat waar ik woonde... en jij bleek te werken. Wat het lot probeerde, leek ons niet te lukken. We lieten de draad liggen. Het was alles of niets. De laatste keer dat ik je zag was op een druk Centraal Station. Terwijl de wereld om ons heen raasde, vertelde jij me dat je ziek was. Mijn hart zonk in mijn schoenen. Maar mijn leven ging weer verder. Zonder jou, want dat was ik inmiddels gewend. Nooit gedacht... Stom!

Een paar jaar later hoorde ik op oudejaarsdag dat je was overleden. 33 jaar. Mijn allerbeste vriendin. Ik denk nog vaak aan je en als ik mijn ogen dichtdoe zie ik je weer voor me. Breed lachend met blik op nieuwsgierig. Af en toe ben je er. Zoals een paar jaar geleden in Chicago en ik op jouw verjaardag een biertje bestelde en op het etiket jouw naam stond. En vriend M. en ik? Daar moet jij meer van weten. Van je ouders heb ik de laatste puzzelstukjes van jouw leven gekregen. Je bleek niet veel veranderd. Slim, dapper en vooral heel grappig. Wat bof ik dat jij mijn vriendin bent geweest.