Vriend M. wilde ooit een blog beginnen met als titel 'Mijn voortuintje'. Aanleiding? Ergernis over de vuilcontainer aan de overkant van ons huis. Op zich is met de vuilcontainer niks mis. Hij houdt zich netjes schuil onder de grond. Met een pasje kunnen buurtbewoners 24 uur per dag, 7 dagen in de week hun vuil kwijt. Handig toch! Wel even wat anders dan opsparen voor de vuilniswagen, zoals ik deed toen ik nog in de stad woonde. Toch kijken we bijna elke dag uit op troep. Troep die netjes naast de vuilcontainer wordt neergezet. Lege dozen, stoelen, plastic, oud speelgoed... noem maar op. Heel veel past gewoon in de vuilcontainer. En wat niet past? Dat kun je opsparen want elke eerste woensdag van de maand haalt de gemeente grofvuil op. Appeltje, eitje. Kind kan de was doen. Zou je denken...
Waarom maken mensen een troep van de wereld waarin ze leven? Waarom voelen mensen zich niet verantwoordelijk? Vanochtend bracht ik mijn stem uit. Ik stemde op een mooi initiatief en een inspirerend tegengeluid. De initiatiefnemer Peter Smith is te volgen op zijn blog www.kleanworldwide.nl. Een Don Quichotte? Misschien. Maar hij zet me wel aan het denken. KLEAN staat voor Klagen Loont Echt Absoluut Niet. Hij heeft gelijk. Vandaag nog ruim ik de troep buiten op. Beloofd!
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De man met het zachtaardigste hart dat ik ken, ligt in het ziekenhuis. Vanwege dat hart. Zachtaardigheid blijkt geen garantie voor regelmat...
-
Het stekkertje ben ik al sinds september kwijt. Geen probleem, dacht ik, want ik heb nog wel een ander stekkertje. Tot ik laatst met dat ste...
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten