Hoera?

En dan zomaar ineens ben je nog maar krap een halfuurtje 39... te kort om er nog echt iets onvergetelijks van te maken. Maar genoeg tijd om er nog over te schrijven. Maar wat? Lief schenkt een biertje voor me in en ik denk nog even na over de theatervoorstelling die we vanavond zagen. Bij thuiskomst hing het onvermijdelijk op de voordeur: Hoera! 40. Het leven begint bij 40. Wil de wildplakker zich melden? 40? Nog niet hoor! Nog twintig minuten 39. Op tafel liggen al twee kadootjes en er hangt een slinger in de kamer met cijfers erop en een opgeblazen getal. Ik denk dat we een thema hebben. De klok tikt verder. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik 30 werd. Verrassingsfeestje! Cowboy Henk! Wanneer is het ineens 10 jaar later geworden? Een kwartiertje nog. Het huis is stil. De kleine man slaapt bij opa en oma. Vriend M. bewaakt de kado's. Vriendin T. én vriendin W. sturen me een berichtje dat nu toch echt bijna... Jaha! Zij zijn me voorgegaan. Een goed gezelschap. Nog 10 minuutjes nu. Ik denk dat ik maar ga afsluiten en in mijn lief zijn armen kruip. Tot morgen, als ik 40 ben!