Alsof het zo moest zijn, verving ik aansluitend daarop een andere collega op dezelfde afdeling en in dezelfde functie. Mijn zelfvertrouwen gesterkt omdat ze me opnieuw hadden gevraagd. Dan moest ik toch iets goed doen, vertelde ik meerdere malen mijn onzekerder ik. Weer vijf maanden en een heel bijzonder project verder, leek het erop dat ik de wereld weer zou moeten intrekken. Liever lui dan moe, had ik me daar nog weinig mee bezig gehouden. Tot mijn vakantie in zicht kwam en ik wist dat de weken daarna voorbij zouden vliegen. Ik dronk twee keer koffie en had twee heel prettige gesprekken. En zo kwam ik aan mijn huidige 'klus'. Ik vervang opnieuw een zwangere collega in een functie die verdomd veel op mijn oude functie lijkt. Het is een beetje thuiskomen, maar toch ook weer heel nieuw en leuk en spannend. Eigenlijk lijkt het wel een beetje op stage lopen en dat op je veertigste. En straks? Na deze vijf maanden? Ik denk dat ik visitekaartjes ga laten drukken:
Drs. Jasperina Roozendaal-Timman
Voor al uw zwangerschappen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten